Բանն այն է, որ Դոնալդ Թրամփը ԱՄՆ-ի փոխնախագահի պաշտոնում առաջարկել է Օհայո նահանգից սենատոր Ջեյ Դի Վենսի թեկնածությունը:

Իզուր չէ, որ քարոզչական փսիխոզին զուգահեռ տեղի է ունենում նաեւ մերօրյա «մի խումբ ռոմանտիկների» մոբիլիզացիա:

Ընտրությունների արդյունքներն ամփոփելուց հետո Փեզեշկիանն ասել է, որ «բարեկամության ձեռք է մեկնելու բոլորին»։

Հատկանշական է, որ նիստը տեղի է ունեցել փակ դռների հետեւում:

Ուզում էին փրկել շարժումը, բայց փոսը գցեցին...

«Ես ձեզ խոստանում եմ, որ մենք հաղթելու ենք այս ընտրություններում»:

Փողոցային պայքարը, որպես այլընտրանքային գործիք, կարող էր կիրառվել եւ էֆեկտ ունենալ այն դեպքում, եթե նախահեղափոխական շրջանի օրինակով ուզուրպացված լիներ իշխանությունն ու այն ձեւավորելու մեխանիզմը:

Հետաքրքիր է նաև, թե ինչ է խոկում այս ամենի վերաբերյալ Ամենայն հայոց կաթողիկոսը:

Ցավալի է արձանագրելը, որ խրախուսողների թվում են իրավապաշտպանի դիմակի տակ ծպտվածներն ու ժողովրդավարության եւ անվտանգության մասին ամենօրյա ռեժիմով բարբաջողները։

Ո՞ր լեզվով է պարոն Աբրահամյանը կարդացել սահմանազատմանը, մասնավորապես Տավուշին վերաբերող լուրերը:

Սերժ Սարգսյանը, ի դեպ, սույն սոցհարցման արդյունքներից դատելով, անգամ չի ներառվել հասարակության շրջանում վստահություն վայելող գործիչների ցանկում։

Ուշագրավ է, որ երեւանյան խմբագրություններից մեկում արտադրված այս ֆեյք նյուզը կայծակնային արագությամբ տարածվեց հենց ռուսալեզու հարթակներում:

Կարապետյանի առաջարկը, անխոս, արժանի է միայն քոչարյանական ոճով պատասխանի՝ իշխանությունը ճամպրուկ չի, որ վերցնես ու փոխանցես։

Այս պահին ահաբեկչության պատասխանատվությունը ստանձնել է ԴԱԻՇ-ի աֆղանական մասնաճյուղը՝ Վիլայաթ Խորասանը, որը համապատասխան հաղորդագրություն և տեսանյութ է հրապարակել իր կայքում։

ՀՅԴ-ում այսքան տարի անց տեղյա՞կ են, թե ում հրահանգով «Հոկտեմբերի 27»-ին կերան Վազգեն Սարգսյանի, Կարեն Դեմիրճյանի եւ մյուսների գլուխները:

Ընդհանրապես, գլխի հետ կապված բանավեճ սադրելը ընդդիմության շահերից չի բխում:

Հրապարակման համաձայն՝ Էրդողանը նաև ցանկացել է հիշեցնել, որ «սահմանադրության համաձայն՝ ինքը չի կարող կրկին առաջադրվել»։

Պողոսյանի վերոհիշյալ ուղերձը՝ արտահանձնելու վերաբերյալ, ակնհայտորեն ուղղված էր ՌԴ-ին:

Թրամփը մի անգամ ասել է, որ «շատ է սիրում Էրդողանին, քանի որ նա անում է այն ամենը, ինչ իրեն ասում են»:

ՀՀ վարչապետի որեւէ հարցազրույց, ասուլիս, ելույթ, այդ թվում՝ խորհրդարանի հետ հարցուպատասխանի ֆորմատով, առանց այդ հարցի արծարծման, կարծեք, տեղի չի ունենում։

Ձերբակալված ադրբեջանցին, ինչպես հայտնել էր նրա փաստաբան Ալեքպեր Գարաևը, ազատ է արձակվել «Ադրբեջանի դիվանագիտական ներկայացուցչության աջակցությամբ»։

Դժվար է ասել՝ քաղաքացուն սպառնալիս Շահրամանյանի մեջ խոսում էր ըմբշամարտի վարպե՞տը, թե՞ ռազմահայրենասիրության ոլորտը համակարգած նախարարը։

Հետեւաբար, այն տեքստը, որը հանրային լրատվամիջոցի ինքնակոչ «տանտիրոջ» իրավունքով հեղինակել ու հանրայնացրել է Գարեգին Խումարյանը, արժանի է համարվել «քաղաքական ճառասացություն»։

Ինչ վերաբերում է առաքմանը, ապա կարելի է ենթադրել, որ այն իրականացվում է ստորգետնյա թունելներով կամ փոքր նավերով, որոնց տեղաշարժին հնարավոր չէ հետևել անգամ շրջափակման պայմաններում։

Փաստորեն, Զախարովայի համար բավարար չէ այն, որ էթնիկ զտման իրականացման մասին սեփական բերանով խոստովանում է ինքը՝ էթնիկ զտում իրականացրածը՝ ի դեմս Ալիեւի։

Օհանյանը, ի դեպ, ժամանակին ցավագին էր վերաբերվում բանակի հասցեին ուղղված ցանկացած թթու խոսքի ու դրան արձագանքում էր «թուրքը լսում, ուրախանում է» ոճում:

Անկեղծորեն անհանգստացած ենք պարոն Խաչատրյանի եւ բոլոր այն ՀՅԴ-ական գործիչների համար, որոնց մազերը վերջին տարիների ընթացքում սկսել են ճերմակել։

Փաստորեն, Սերժ Սարգսյանը հերիք չէ մեզ թողել էր զարգացող, հետն էլ, պարզվում է, «ինքնավստահ զարգացող» երկիր, այն կարգի ինքնավստահ, որ Սինգապուր դառնալուց «5 րոպե» պակաս էինք։

Ստեղծագործական մտքի այսպիսի գիգանտը ի՞նչ է, եթե ոչ «մեծություն»՝ երեխաներին իր հետ նկարվել ստիպող «մեծություն:

Սարգսյանի հիշողությունը, թերեւս, արժի թարմացնել՝ իր օրոք՝ 2014-ին կազմված ու իր սեղանին դրված մի «սպռավըչկայի» հղում անելով։

Բարոյականության ինչպիսի անկում պետք է ապրած լինի ընդդիմությունը, որ այսպիսի երկընտրանք առաջարկի մի քանի հազարամյա պատմություն ունեցող իմաստուն ժողովրդին։

Հետաքրքիր է՝ արդյոք արտահերթ ընտրությունների պատրա՞ստ է գնալ «Մայր Հայաստանը», եւ եթե այո, քանի՞ տոկոս ձայն ստանալու հույսով:

Հետաքրքիր է, եթե Վարդանյանի նկատմամբ կիրառված խափանման միջոց կալանքը վերացված չլիներ, նա շարունակեր գտնվել անազատության մեջ, «Հայաստան» խմբակցության փաստացի ղեկավարն արդյոք նույնքան սրտացա՞վ կգտնվեր:

Փաստորեն, Լեւոն Քոչարյանը ախորժակ էր պահել ԱԺ մտնել, բայց միայն երկու տարի անց է այդ ախորժակը բավարարելու հնարավորություն ստեղծվել:

2006-ին ընդունված Սահմանադրության առաջին հոդվածում նույնպես նշված է ԼՂՀ-ի եւ ԱՀ-ի համարժեքության՝ նույնական լինելու մասին։

Ենթադրում ենք, որ պարոն Թեւանյանի՝ ՀՀ-Մոսկվա ճանապարհածախսը հոգացել է հրավիրող կողմը, իսկ թե այս ծառայության դիմաց որքան հոնորար է ստացել, կդժվարանանք կոնկրետ թիվ նշել:

Ով էլ եղած լինի այդ աղբյուրը՝ մեկ է, ակնկալում ենք, որ ռուսական ալիքը միջոց կգտնի եւ իր լսարանից ներողություն կխնդրի՝ ՀՀ վարչապետի ժամացույցի գնի մասին ապատեղեկատվություն տարածելու համար:

ՀՀ-ում հանգրվանած ԼՂ նախագահ Սամվել Շահրամանյանը եւ այլ բարձրաստիճան պաշտոնատար անձինք ցայսօր այս հիմնական հարցերի վերաբերյալ որեւէ պաշտոնական մեկնաբանություն չեն տվել:

Հակոբ Կարապետյանին թերեւս պետք է հորդորել զուր տեղը չանհանգստանալ...

Տեղին է ասել՝ դուք անգամ նորմալ ազդագիր հղել չեք կարողանում ու դեռ երկիրը կառավարելու ամբիցիանե՞ր եք ցուցադրում։ Ինչեւէ։

Հարկ է նկատել, որ մայրաքաղաքի ընտրությունները կայացան այնպիսի մի ժամանակաշրջանում, երբ ՀՀ-ի նկատմամբ իրականացվող հիբրիդային պատերազմը ագրեսիվ բնույթ է ստանում:

Ինչպես երեւում է՝ Իշխան Սաղաթելյանն ուզում է գնալ Իշխանյանի տրորած ճանապարհով, ՀՀ-ում էլ իրականացնել «Իշխանյան» օպերացիա, որպեսզի նույն սցենարը խաղարկի նաեւ Հայաստանի դեպքում:

Առանց որեւէ փաստ ու ապացույց բերելու՝ նախկին նախարարը «օդի մեջ» կրակեց, թե հանրահավաքին մասնակցողները ստիպողաբար են դա անում:

Պրոցեսին ռուսական կողմը դիմադրելու ցանկություն, ինչպես երեւում է, չի ցուցաբերում, եւ միակ բանը, որն ի վիճակի է ցուցաբերել ԼՂ անվտանգության երաշխավոր դաշնակից երկիրը, պոֆիգիզմն է:

ԼՂ բնակիչ Վագիֆ Խաչատրյանի առեւանգումը հերթական աղաղակող ապացույցն է այն իրողության, որ Բաքուն թքած ունի միջազգային մարդասիրական իրավունքի, մարդու հիմնարար իրավունքների եւ ազատության վրա ընդհանրապես։

Ակնհայտ է, որ Լեռնային Ղարաբաղում, հատկապես Ադրբեջանի կողմից Լաչինի միջանցքի փակման, արդեն յոթ ամսից ավելի ձգվող բլոկադայի հետեւանքով առկա է կառավարման ճգնաժամ:

Թե ինչ նկատի ունի նա «պետության ընկալում չունենալ» ասելով՝ կարող ենք ենթադրել. երեւի այն «ընկալումը», որով ինքն է առաջնորդվել իր պաշտոնավարման տարիներին։

Ստորագրություն տալը անշառ գործ է, ֆիզիկական անվտանգությունդ ռիսկի չես ենթարկում, թշնամուն դեմ-հանդիման դուրս չես գալիս, ապահով հարկի տակ գրչի մի քանի պտույտով «այո» ես ասում մի նախագծի:

Սա էլ հո գործող իշխանությունը չի՞ ասում, որ բանակցությունները դեռեւս 2016-ին՝ նախքան ապրիլյան պատերազմը, «խորը փակուղում են» եղել, ինչի հետեւանքով էլ, փաստորեն, անխուսափելի է դարձել քառօրյա պատերազմը:

Քանի բացահայտված չեն պատերազմի բոլոր հանգամանքները, երաշխավորված է ընդդիմության՝ պարտությամբ սնվող քաղաքական մակաբույծի գործունեությունը։