Սուս ու փուս դնում, հեռանում են․ զինվորի համար է, ինչ շնորհակալություն

Մեկը գործում է, մյուսը կարում է, թուղթ կամ սնունդ հավաքում․ ամեն մեկը կախված տարիքից ու նախասիրությունից գործ կգտնի, կարեւորը՝ նպատակը մեկն է՝ օգնել սահմանում կանգնած զինվորին։ Այսպես արդեն մեկ ամիս է՝ Տավուշի մարզի Նոյեմբերյանի բանուկ հատվածում՝ «Հույսի կամուրջ» հասարակական կազմակերպության այդ տարածքի մասնաճյուղում, գործը չի կանգնում։

Այստեղ պատերազմի մասին լսել են ու սկսել տարբեր նախաձեռնություններ իրականացնել, դրանք բոլորն այսօր էլ զուգահեռ արվում են։

Սկզբում կազմակերպության աշխատակիցների, սաների ձեռագործ աշխատանքներն են վաճառել ու գումարը փոխանցել «Հայաստան» համահայկական հիմնադրամին։

Այնուհետեւ սկսել են քողարկիչ ցանցեր գործել։ Հայտարարություն են տարածել, որին արձագանքել են շատերը՝ զինվորների ծնողներ, աշակերտներ եւ այլն։

«Պատահական անցորդները, խանութների, բանկերի աշխատակիցները հենց մի փոքր ժամանակ են ունենում կամ ընդմիջման ժամ է, միանում են մեզ կամ խնդրում այդ կտորները, որ տանը կտրտեն։ Աշակերտները գործելու ամբողջ ընթացքում հայրենասիրական երգեր են երգում, հուզվում են, աղոթում։ Փորձում են իրենց հոգու խորքում ունեցած դրականը միահյուսել ցանցը գործելու աշխատանքին։ Ավելի քան վստահ եմ, որ դա լոկ քողարկիչ ցանց չէ, մեծ էներգետիկ դաշտ կա այնտեղ»,- նշեց ՀԿ-ի այդ մասնաճյուղի տնօրեն Լուսինե Անտոնյանը, որը մեզ հետ խոսելիս հետեւում էր ժրաջան աշխատող աշակերտներին։

Ինչպես ներկայացրեց տնօրենը, կենտրոնում պարապ չեն մնացել նաեւ տատիկները, հատկապես նրանք, որ սահմանին թոռ ունեն․ գուլպաներ, ժակետներ են գործել։ Գործած գուլպաների թիվը 100-ից անցել է։ Նրանց եւս միացողներ շատ են եղել, ովքեր գործից գլուխ են հանում։ Սկզբում թել չի եղել, օգտագործած բրդյա հագուստ են քանդել։ Հետագայում իրենց թելեր են տրամադրել։ Այժմ նաեւ թուղթ են հավաքում։ Կուտակվածը դեռ շատ չէ, սակայն երբ բավական հավաքվի, գումարն ուղարկելու են հիմնադրամին, կամ էլ թել գնեն, շարունակեն գործել։

Մակուլատուրայի արկղը դրել են այնտեղ ու չեն էլ տեսնում՝ ովքեր են թուղթ հանձնում։ Այդ մարդիկ էլ չեն զգուշացնում, բարձրաձայնում, սուս ու փուս դնում, հեռանում են։ Եթե կենտրոնից նկատում շնորհակալություն են հայտնում, թուղթ հանձնողները զարմանում են՝ նշելով, թե այդ ամենը անում են հանուն զինվորի, էլ ի՞նչ շնորհակալություն։

Այս կենտրոնում այժմ մեծ թափով ներքնակներ են կարում, որ ուղարկեն զորամասեր։ Կողքից շատ են աջակցում դպրոցները, ոչ միայն հանրակրթական այլեւ՝ երաժշտական։

Առաջին օրը 40 ներքնակ են կարողացել կարել, մյուսը օրը թիվը շատացրել։ Անտոնյանի խոսքով՝ եթե հումքը բավարարի, շատ ավելի կկարեն։ Այդ պատճառով հավաքագրում են օգտագործված բրդյա եւ բամբակյա նյութեր, ներքնակներ, վերմակներ, տեղում դրանցից ներքնակ կարում։ Օգնել ցանկացողներն էլ «Հույսի կամուրջ» ՀԿ-ի ֆեյսբուքյան էջին են գրում, աշխատանքներին միանում նաեւ այլ բնակավայրերից։

Կարել, գործելուց բացի այստեղ սնունդ, հիգիենայի պարագաներ ու ծխախոտ են հավաքում, ուղարկում զորամասեր։ Ի դեպ, այս մի նախաձեռնությանը առաջիններից տարիքով փոքր Վարուժանն է արձագանքել, տատիկի ու մայրիկի պատրաստած համեղ բարիքները՝ չուչխել, չիր, մոռի մուրաբա, դրանց հետ միասին նաեւ պնդուկ, պոպոք, սուրճ բերել։ Վարուժանը տեղում է իր պայմանն է դրել, որ բացի ուղարկելուց, ուտելիքի մի մասն էլ պետք է վաճառվի ու գումարը փոխանցվի Զինծառայողների ապահովագրության հիմնադրամ։ Պայմանը կատարել են։

Կենտրոնում աշխատում են մինչ գիշեր, դեռ գիշերն էլ աշակերտները խնդրում են աշխատակիցներին՝ տուն չգնալ, մի քիչ էլ գործ անել։ Տնօրեն Անտոնյանի խոսքով՝ ասում են, եթե սահմանին կանգնած զինվորն անքուն, օրնիբուն պաշտպանում է մեր խաղաղությունը, մենք էլ պիտի չհանգստանալով անենք այդ գործը։

Ընթացքում էլ կամավորների շարքերը ոչ թե նոսրանում, այլ խտանում են։