«Հայկական ժամանակ»-ի հարցերին պատասխանում է Եղեգնաձորի փոխքաղաքապետը

Վայոց Ձորի մարզկենտրոն Եղեգնաձոր համայնքը 9200 բնակիչ ունի: Ամենամեծ խնդիրը թերեւս աշխատատեղերի բացակայությունն ու համայնքի բնակիչների համայնքային կառավարմանը պասիվ մասնակցությունն է: Համայնքի խնդիրների ու առաջընթացի մասին «Հայկական ժամանակ»-ը զրուցել է Եղեգնաձորի համայնքապետի տեղակալ Վարդան Ավագյանի հետ:

- Պարոն Ավագյան, ինչո՞վ է զբաղվում Եղեգնաձորցին այսօր:

- Մարզը քանի որ համարվում է գյուղատնտեսական մարզ, մեզ մոտ եւս զարգացած է գյուղատնտեսությունը: Ակտիվությունը պայմանավորված է նաեւ վերջին տարիներին Եղեգնաձորում գործող պահածոների գործարանով, որը գյուղացիներին ազատել է բերքի մթերման խնդրից: Բայց ամեն դեպքում, օբյեկտիվ եւ սուբյեկտիվ հարցերով պայմանավորված՝ հողերի մշակման խնդիր ունենք, որի մասով անհատական աշխատանքներ ենք տանում: Արդյունաբերություն ասվածը չկա մեզ մոտ: հաջորդ ճյուղը տուրիզմն է, այս տարի հոսքը ավելի է շատացել, ինչի հետ կապված մարդիկ սկսել են նոր հյուրատներ կառուցել, սպասարկման օբյեկտներ բացել:

- Ի՞նչ խնդիրներ ունի համայնքն այսօր:

- Առաջնահերթ խնդիրը աշխատատեղերի բացակայությունն է, զբաղվածությունը լուրջ խնդիր է: ԽՍՀՄ տարիներից հետո գործարաններ չեն բացվել, եղածներն էլ ինչ-ինչ պատճառով փակվել են, մի քանի փոքր գործարան ունենք, բայց դրանք չեն աշխատում այն թափով, որով նախատեսված է եղել: Գուցե պետությունը պետք է հարկային քաղաքականությունը վերանայի, գուցե պետք է որեւէ կերպ աջակցություն ցուցաբերի… չգիտեմ, բայց պետք է ակտիվացնել այս գործարանները, որովհետեւ նախկինում դրանք լուծում էին ոչ միայն եղեգնաձորցու աշխատանքի հարցը, այլ նաեւ հարակից համայնքների: Հիմնական խնդիրը գործազրկությունն է, որն իր հետ բերում է սոցիալական մի շարք խնդիրներ:

- Ստացվում է՝ գործազրկության մակարդակը բարձր է քաղաքում:

- Այո, գործազրկության մեծ թիվ ունենք, կարծում եմ՝ նոր ու պրոֆիլային մոտեցումներ են պետք: Պետք է վերլուծել, թե որ ուղղությամբ կարելի է կոնկրետ Եղեգնաձորը զարգացնել:

- Արտագաղթ որպես այդպիսին կա՞ Եղեգնաձոր քաղաքում:

- Արտագաղթ չկա մեզ մոտից, առավել եւս մեծ տոկոս չի կազմում:

- Ի՞նչ ծրագրեր են այս պահին իրականացվում Եղեգնաձորում համայնքային ու պետական միջոցներով:

- Կառավարության սուբվենցիոն ծրագրերով ընթացքի մեջ են մի շարք ծրագրեր՝ փողոցների ասֆալտապատոււմ, լուսավորություն, նաեւ 2 մանկապարտեզ է վերանորոգվում: Մենք ունենք շատ լուրջ խնդիր Նորավան թաղամասում: Ի սկզբանե այս թաղամասը կոյուղատար չի ունեցե մինչեւ այսօր: Ողջ կոյուղին լցվում է գետը: Դա համայնքի ուժերով պարզապես անհնար է կառուցել: Մեր ուժերով նախագիծ արեցինք, էդ նախագծանախահաշվային փաթեթն ունենք, բայց չգիտենք՝ ում ներկայացնենք: Չենք էլ կարող համաֆինանսավորմամբ անել, քանի որ նախ էլի մեծ գումար է պետք լինելու, եւ հետո՝ մենք կառուցելու ենք, բայց չենք կարողանալու սպասարկել: Ստացվում է՝ մենք կառուցելու ենք, տանք Վեոլիա ընկերությանը, իրենք շահույթ ստանան: Միկոյան 16 շենքում վթարայնության 4-րդ կարգ ունեցող բազմաբնակարան շենք ունենք, որը ենթակա է քանդման, այստեղ եւս անելիքներ ունենք, բայց բյուջեն շատ մեծ է…: Մենք փորձում ենք մեր ուժերով վերացնել վթարները, պահպանում իրականացնել, սակայն խնդիրը խորքային է: Կառավարությունն այս տարի փոխել է մոտեցումը համաֆինասնավորմամբ իրականացվող ծրագրերի, էս տեմպերով եթե գնանք, տարիներ անց ամեն ինչ հրաշալի կլինի:

- Համայնքի բյուջեն 270 մլն դրամ է …:

- Բյուջեն շատ քիչ է, դրանով պահպանման ծախսերն ենք իրականացնում, ներկայացուցչական ծախսեր չունենք, չունենք ծառայողական ավտոմեքենաներ ու հետեւաբար նաեւ՝ վարորդներ: Ամեն տեղից հավաքում ենք գումարները, դնում ֆոնդային մաս, որ կարողանանք մի բան անել: Մենք պարգեւատրել ենք միայն կանաչապատման ու սանմաքրման աշխատակիցներին, բայց միայն աշխատակիցներին: Համատարած պարգեւատրումներ մենք չենք անում:

- Բնակիչներն ասում են, որ Եղեգնաձորում չկա մասնակցային կառավարում, ինչո՞վ է պայմանավորված:

- Մեր մոտ ժողովուրդը պետք է ակտիվանա, մենք բաց ենք ցանկացած քննարկման համար, մանավանդ երիտասարդների… մի քանի խմբեր ունենք, բայց մասսայական չի դա: Մենք էլ ենք ուզում, որ գան, առաջարկեն, պահանջեն մեզնից, բայց մեզ մոտ շատ են պասիվ, ակտիվություն է պետք: Հետո այսպիսի խնդիր կա՝ երիտասարդները գնում են Երեւան, սովորում ու այնտեղ էլ մնում, քանի որ այնտեղ է ամեն ինչ կենտրոնացած, ինչպես նաեւ աշխատավարձն է այնտեղ բարձր: Այստեղ եւս պետական մոտեցում է պետք, այնպիսի բաներ պետք է մտածեն, որ ապակենտրոնացում լինի: