Ինձ թվում է՝ երազ է. բռնցքամարտիկ Անուշ Գրիգորյանը՝ երկար սպասված ԵԱ ոսկե մեդալի մասին

ՀՀ կանանց բռնցքամարտի հավաքականի անդամ Անուշ Գրիգորյանը (51 կգ քաշային կարգ) շարունակում է շնորհավորանքներ ստանալ ու տոնել: Վլադիկավկազում մարտի 7-18-ը կայացած Եվրոպայի 18-22 տարեկանների 2019 թ. առաջնությունից նա վերադարձավ ոսկե մեդալով: «Հայկական ժամանակ»-ի հետ զրույցում նշեց, որ տոնակատարությունները սկսվել են դեռ, երբ ապահովել էր առնվազն բրոնզը: Այդ ժամանակ տեղի հայ համայնքը խնջույք էր կազմակերպել: Նույնը շարունակվում է նաեւ Հայաստան վերադառնալուց հետո: Նվաճումը նշում է ծնողների, հարազատների, ընկերների հետ: Ընդգծում է, որ աննակարագրելի զգաղողություններ ունի:

«Ոչ միայն իմ հաղթանակն է, այլեւ իմ թիմի, իմ ֆեդերացիայի, մարզիչների եւ հայրենիքի հաղթանակն է: Անբացատրելի է, չեմ հասկանում հետս ինչ է կատարվում, ինձ թվում է՝ երազ եմ տեսնում, ամեն ինչ երազ է»,- ասում է նա:

Եվրոպայի առաջնությունում Անուշը 3 մենամարտ էր անցկացրել: Եզրափակչում պարտության էր հյուրընկալող երկրի՝ Ռուսաստանի ներկայացուցիչ Գելիուսա Գալիեւային: Հաղթանակից հետո չէր թաքցրել էմոցիաները, եւ այդ հուզիչ պահի տեսանյութը տարածվել է համացանցում: Տեսանյութում երեւում է, որ շատ հուզված է, նաեւ երբ հնչում է Հայաստանի օրհներգը:

«Վերջին մենամարտը տեղի մարզուհու դեմ էր: Գիտեի, որ կողմնապահություն լինելու է, ամեն ինչ կրկնապատիկ դժվար է լինելու: Զգում էի, որ հաղթել եմ, բայց չէի հավատում, որ մցրավարներն ինձ կտան հաղթանակը, որովհետեւ կողմնապահություն շատ է լինում: Անհամբեր սպասում էի՝ որ անկյունն են ասելու: Երբ ասացին՝ կապույտ, միանգամից թուլացա, չեմ հիշում՝ ինչ կատարվեց հետս: Երկար սպասված հաղթանակ էր, ոսկե մեդալ: Հիմնը հնչելու ժամանակ միայն մտածում էի՝ արդյոք մայրս, հայրս, ընկերներս նայում են: Իմ շատ սիրելի մարզիչները, սպորտային ընկերներն այնտեղ էին, նրանց հետ կիսում էի երջանկությունս, բայց ուշքումիտքս Հայաստանում էր, թե ծնողներս, ընկերներս նայում են, ինձ հարազատ կամ անծանոթ մարդիկ հպարտանում են, որ կարողացա հավատի, Ատսծու շնորհիվ, մարզիչներ Վահան Ադիլխանյանի, Ռուդիկ Մկրտչյանի, Խաչիկ Խաչատրյանի, մեր բժշկի՝ Հարություն Պռազյանի, հոգեբան Անժելա Բարխուդարյանի, ընկերներիս շնորհիվ հասնել այդ մեծ բարձունքին»,- ասաց նա:

Անուշը խոստովանում է, որ Եվրոպայի առաջնությանը մեկնելուց առաջ նման հաջողություն չի ակնկալել: Ընդգծում է, որ միշտ էլ բոլոր մարզիկներն էլ գնում են՝ առավելագույնի հետեւից, սակայն իրեն երբեմն թվացել է, թե ուժերը չեն բավականացնում: Մարզիչների օգնությամբ, սակայն, ինքն ու թիմակիցները հավատացել են իրենց հնարավորություններին:

«Ճիշտ է՝ բոլորս էլ գնում ենք հաղթանակի համար, բայց չէի պատկերացնում, որովհետեւ մարզումների ժամանակ այնքան էի հոգնում, որ ինձ թվում էր՝ ուժասպառ եմ: Մարզիչները հոգեբանորեն պատրաստեցին, հավատ ներշնչեցին, ու մենք էլ մեկնարկային մենամարտը հաղթեցինք ավելի լավ, քան պատկերացնում էինք»,- ասաց նա:

Անուշի վերջին մեդալը խոշոր մրցաշարում եղել է 2018 թ.: Համաշխարհայի ուսանողական խաղերում դարձել է բրոնզեմեդալակիր: Աշխարհի կամ Եվրոպայի առաջնություններում մեդալ է նվաճում երկար դադարից, լուրջ վնասվածքից ու կարիերան ավարտելու վտանգի առաջ կանգնելուց հետո: 2013-ին պատանիների աշխարհի առաջնության արծաթեմեդալակիր է դարձել, 2014-ին՝ երիտասարդների աշխարհի չեմպիոն, 2015-ին՝ երիտասարդների Եվրոպայի չեմպիոն: 2015-ին մեծահաակների հավաքական տեղափոխվելուց հետո դժվարություններ է ունեցել: 2017-ին էլ լուրջ վնասվածք է ստացել՝ ողնաշարի ճողվածք:

«Մոտ 7 ամիս ոչինչ չեմ արել, նույնիսկ հարց էր դրված, որ կարող է չմազրվեմ, սակայն ոչ մի վայրկյան չեմ նահանջել: Միշտ հավատացել եմ Աստծուն, որ սպորտն ի ծնե տրված է ինձ: Բժշկիս եմ անչափ շնորհակալ, որ ինձ հավատ ներշնչեց: Ամեն ինչ արեց, որ նորից վերադառնամ սպորտ»,- ասաց նա:

Եվրոպայի 18-22 տարեկանների առաջնությունից մեդալով են վերադարձել ՀՀ եւս 4 ներկայացուցիչներ: Բրոնզե մեդալ են նվաճել Վախթանգ Հարությունյանը (75 կգ), Հրայր Շահվերդյանն (60 կգ) ու գերծանրքաշային Գուրգեն Հովհաննիսյանը, արծաթեմեդալակիր է դարձել Անի Հովսեփյանը (64 կգ): Անուշն ընդգծում է, որ այդ ամենը եղել է մարզիչների եւ ՀՀ Բռնցքամարտի ֆեդերացիայի նախագահ Արթուր Գեւորգյանի միասնականության շնորհիվ ու ցանկանում է հատուկ շնորհակալություն հայտնել:

«Շնորհակալություն եմ հայտնում մարզիչներիս, ֆեդերացիային, Արթուր Գեւորգյանին, որը ֆիզիկապես մեզ հետ չէր, բայց նրա բացակայությունը չենք զգացել ոչ մի վայրկյան: Քաջալերել է մեզ, հավատ է ներշնչել, շնորհակալ եմ բոլորին, թիմին միասնական լինելու, մարզիչներին հոգատարության համար: Այս անգամ մրցումները շատ յուրահատուկ են տպավորվել»,- ասաց նա:

Անուշ Գրիգորյանը դեռ չգիտի՝ առաջիկայում ինչ մրցաշարերի է մասնակցելու: Իր առջեւ բոլոր խոշոր ստուգատեսներում հաղթանակների հասնելու նպատակ է դնում: Նաեւ ցանկանում է Տոկիո 2020-ի ուղեգիր նվաճել եւ հաղթել այնտեղ: