Վանաձորում անտրտունջ աշխատող դերձակները վստահ են՝ իրենց կարած հագուստներով էլ բոլոր զինվորները հետ են դառնալու

Վանաձորի կարի արտադրամասերում լսելով սահմանում պատերազմական իրավիճակի լուրը, բոլորը մի բռունցք դարձան ու լծվեցին թիկունքն ամուր պահելու գործին: Առանց տրտնջալու, առանց նեղվելու ու առանց հավելյալ վարձատրության մասին մտածելու, հազարավոր աշխատակիցներ որոշեցին աշխատել արտաժամ, որ ոչ պատվերները տուժեն, ոչ էլ սահման պահող զինվորն ու կամավորը մրսեն:

Վանաձորի ամենամեծ՝ «Գլորիա» կարի ֆաբրիկայի արտադրության գծով տնօրեն Հասմիկ Ջուլհակյանը լրագրողների հետ զրույցում ասաց՝ կարելու ու աշխատելու են այնքան, մինչեւ այլեւս կարիք չլինի: «Մենք ընդունում ենք, որ թիկունքը եւս պետք է ամուր լինի, մեր զինվորներն ավելի  վստահ պետք է զգան իրենց սահմանին, մեզնից շատերի տղաներն էլ են առաջին իսկ օրվանից պատերազմի դաշտում: Մենք առաջին իսկ օրվանից, մեր սեփական նախաձեռնությամբ ավելի քան 1000 հատ տաք վերմակներ ու անջրաթափանց  սավաններ ենք կարել ու ուղարկել, հաջորդ խմբաքանակով զինվորական բաճկոններ ու ադրավարտիքներ ենք կարել, որոնք եւս արդեն ուղարկել ենք: Սա արել ենք մեր աշխատանքին զուգահեռ, որ կարողանանք նաեւ ֆինանսապես չտուժել: Բացի մեր աշխատանքները, մենք նաեւ գումար ենք փոխանցել «Հայաստան» համահայկական հիմնադրամին: Ներկայումս արդեն երկրորդ՝ 1000 հատանոց խմբաքանակն ենք կարում, մնում ենք արտաժամ, որ կարողանանք նաեւ մեր պատվերները հասցնել»,- ասաց տիկին Ջուլհակյանը՝ նշելով, որ աշխատանքի են եկել անգամ  նախկին աշխատակիցները, որպեսզի կարողանան ժամանակին հասցնել.

«Աշխատակիցների միակ դժգոհությունը այն է եղել, որ երկար մնան ու շատ աշխատեն, չկա մի աշխատակից, որ ճակատում չունենա զինվոր, լինի դա որդի, ամուսին, եղբայր, ծանոթ կամ անծանոթ, մարդիկ պատրաստ են անգամ գիշերն աշխատել, որ ոչ մի զինվոր սահմանին չմրսի: Կարված ու ուղարկված հագուստի գրպաններում այնպիսի բաներ ենք դրել, որոնք մայրը կուղարկեր իր զինվոր որդուն՝ նասկիներ, ծխախոտ, քաղցրավենիք»:

Աշխատակիցները վստահեցնում են՝ իրենք այստեղ պատրաստ են ամեն ինչի, գիշեր-ցերեկ աշխատել առանց տրտնջալու, վստահ են՝  իրենց կարած հագուստով էլ հետ են գալու բոլոր զինվորներն ու սահմանին կանգնած տղաները:

Մարզկենտրոին մեկ այլ խոշոր «Սարտոն»կարի արտադրամասում եւս աշխատում են առանց տրտնջալու: Արտադրամասի գլխավոր ինժեներ Մարինե Առաքելյանը մինչ լրագրողներին կներկայացներ արված ու արվող աշխատանքները, վստահեցրեց՝ հայն արդեն հաղթել է, հետո արդեն ներկայացրեց. «Մենք մեր աշխատանքից հետո արտաժամ ենք մնում, կարում ենք քնապարկեր, թիկնոցներ ու անձրեւանոցներ մեր զինվորների համար, նախաձեռնությունը տնօրենինն էր, որին բոլորս միանգամից համաձայնեցինք, առանց տրտնջալու կամ երկմտելու: Կարված հագուստի մեջ մենք մեր մայրական օրհնանքն ենք դնում: Արդեն իսկ հարյուրավոր թիկնոցներ ու անձրեւանոցներ ենք ուղարկել»: «Սարտոն» կարի արտադրամասը եւս գումար է փոխանցել հիմնադրամին՝ աշխատակիցների ու ընկերության կողմից:

Տիկին Ագնեսայի տղան կռվի հաջորդ օրն արդեն կամավորագրվել է ու մեկնել ռազմաճակատ, ասում է՝ ինքը թիկունքում է ծառայում, տղան՝ ճակատում:

Բացի կարի արտադրամասերից, զինվորին թաք հագուստվ ապահովելու գործն է միացել նաեւ վանաձորցի տիկին Լաուրան, իր փոքրիկ արհեստանոցում, 3 ընկերուհիների հետ քնապարկեր է կարում սահմանը պահող տղաների համար. «Պատերազմի հենց առաջին օրվանից ուզում էի ինչ-որ բանով օգնած լինել հայրենիքիս, հետո հայտարարություն տեսա, որ քնապարկեր է պետք, 3 ընկերուհիներս եկան, միացան ու սկսեցինք մի թիմ դարձած աշխատել»:

Բացի քնապարկերից, նաեւ տաք գլխարկներ են կարում: Կանանց մաղթանքը մեկն է՝ խաղաղություն հայ ազգին. «Տղաների անվախությանն ու խիզախությանը չենք կասկածում, մենք ձեզ հետ ենք, մենք այստեղ, դուք այդտեղ՝ մի բռունցք դարձած, չմտածեք, մեր աղոթքները ձեզ հետ են»:

Աշխատանքները համակարգում է Լոռու մարզպետարանը, որի միջոցով էլ ողջ արտադրանքը հասցվում է սահմանին կանգնած տղաներին: