Ինչից է դժգոհ Սեյրան Օհանյանը եւ ինչու է նա մտնում քաղաքականություն

Երեկ Վիկտոր Դալլաքյանն ասուլիսում հայտարարեց, որ առաջիկա օրերին Սեյրան Օհանյանը հանդես կգա հայտարարությամբ: «Իմ հրաժարականից հետո բազմիցս հանդիպել եմ Սեյրան Օհանյանին։ ՀՀ-ում առաջացած իրավիճակը գնահատում ենք նույն կերպ։ Սեյրան Օհանյանն առաջիկա օրերին հանդես կգա հայտարարությամբ և մենք իրար հետ համագործակցելու ենք»,- ասաց Դալլաքյանը։ Նա նաեւ ակնարկեց, որ իրենց պատկերացրած դաշինքը ձեւավորելու դեպքում Օհանյանը կգլխավորի 2017-ի նախընտրական ցուցակը՝ միեւնույն ժամանակ մնալով անկուսակցական:

Այսօր Սեյրան Օհանյանը հանդես եկավ Դալլաքյանի խոստացած հայտարարությամբ, որով ազդարարեց, որ մտնում է քաղաքական պայքարի մեջ, մասնակցելու է 2017-ի խորհրդարանական ընտրություններին:

Հայաստանում ընդունված է քաղաքական գործընթացներին խորհրդավորության էֆեկտ հաղորդել` կանխավարկածով, որ խորհրդավորությունը էապես մեծացնելու է հաջողության հավանականությունը: Սույն համոզմունքին հավատարիմ Սեյրան Օհանյանի մուտքը դեպի քաղաքականություն երկար եւ ձանձրալի կազմակերպվեց:

Հիշեցնենք, նախ, Վիկտոր Դալլաքյանը սենսացիոն ասուլիս արեց՝ հայտարարելով, որ դառնում է ընդդիմություն, եւ զգուշացրեց, որ եթե ասուլիսից հետո իր հետ որեւէ բան պատահի, պատասխանատվությունը կընկնի Սերժ Սարգսյանի վրա: Դրանից առաջ լավատեղյակ աղբյուրները հայտնել էին արդեն, որ Օհանյանն էլ է դառնալու ընդդիմություն: Ասուլիսի ժամանակ Դալլաքյանը խորհրդավոր ակնարկներ արեց իր եւ Օհանյանի միավորման մասին: Այնուհետեւ լավատեղյակ աղբյուրները փորձում էին հնարավորինս մեծացնել Սեյրան Օհանյանի շուրջ ինտրիգը: Ամենատարբեր բովանդակությամբ լրատվություն եղավ`մտնում է, չի մտնում, ահաբեկվել է, չի ահաբեկվել, Ռուսաստանի մարդն է... մինչեւ որ Դալլաքյանը նորից ասուլիս արեց, հանրությանը նախապատրաստեց անձամբ Սեյրան Օհանյանի հայտարարությանը եւ եղավ այդ հայտարարությունը:

Որքանով այս երկար նախապատրաստությունը կնպաստի Սեյրան Օհանյանի քաղաքական գործունեությանը, ժամանակը ցույց կտա: Եթե դրա վրա այդքան ռեսուրս եւ էներգիա է ծախսվում, նշանակում է մասնագետները գնահատել են, որ դա իմաստ ունի, պարզապես հատուկ քաղաքական գիտելիքներ են անհրաժեշտ դա հասկանալու համար:

Ու քանի որ չենք կարող պարծենալ նման գիտելիքներով, պետք է նշենք, որ միանգամայն անհասկանալի մնաց նաեւ այն հայտարարությունը, որ արեց պաշտպանության նախկին նախարարը: Դրա ամբողջ նպատակը, կարծես, կրկին ինտրիգը եւ խորհրդավորության էֆեկտը մեծացնելն էր, որովհետեւ Օհանյանի հայտարարությունն ավելի շատ հարցեր է առաջ բերում, քան պատասխաններ տալիս:

«Տեղեկացնում եմ, որ նախարարական կարգավիճակին հրաժեշտ եմ տվել հանգիստ եւ առանց զգայական զեղումների, հետագայում մերժել եմ ինձ առաջարկվող բոլոր բարձր պաշտոնները, քանի որ ցանկանում եմ իմ փորձը, գիտելիքները եւ ջանքերը ինքնուրույն ներդնել մեր պետության ներքաղաքական կյանքում փոփոխությունների հասնելու համար»,- ասում է նա:

Ինչպիսի փոփոխությունների մասին է խոսքը, ներքաղաքական կյանքում ինչը դուր չի գալիս Օհանյանին, որ ցանկանում է փոխել, ինչով է պատրաստվում դա փոխել: Այս հարցերի պատասխանը հայտարարության մեջ չկա, թեեւ թվում է, թե դրանք առանցքային պետք է լինեին քաղաքական հայտ ներկայացնելու ժամանակ:

«Ինձ համար քաղաքական գործընթացներում հայտ ներկայացնելն ինքնանպատակ չէ, այլ Հայրենիքին ծառայելու նոր ինքնադրսեւորում: Քաղաքական կառավարման կայացած համակարգերում կարեւոր են տարբեր դիրքորոշումներն ու բազմակարծությունը, որոնք հետագայում հիմք են դառնում նոր վերադասավորումների եւ վերախմբավորումների. «Եթե չկա երկրորդ կարծիք, ապա ինչի՞ց ընտրել լավագույնը»: Ես կտրականապես մերժում եմ, երբ քաղաքական գործիչների կարծիքների եւ տեսակետների բախումը վերածվում է ծայրահեղ հակամարտության, փոխադարձ թշնամանքի եւ ատելության: Դեմ եմ, երբ այլակարծությունը դառնում է քաղաքական հետապնդումների, զրպարտության, հայհոյախոսության թատերաբեմ»,- շարունակում է Օհանյանը:

Ինչ տարբեր դիրքորոշումների մասին է խոսքը, Սեյրան Օհանյանի դիրքորոշումը որն է, առաջին երկու կարծիքները որոնք են, երրորդը որն է: Ինչը ինչի հետ կարող է բախվել եւ վերածվել փոխադարձ թշնամանքի:

«Իմ նպատակն է ակտիվորեն մասնակցել 2017 թ.-ի խորհրդարանական ընտրություններին՝ ձեւավորելով համախոհների թիմ, իսկ քաղաքական մասնակցության համար գտնել առավել արդյունավետ ձեւաչափ, որը հանրությանը կներկայանա իրատեսական ծրագրով՝ խնդիր ունենալով Հայաստանում ձեւավորելու նոր որակի քաղաքական եւ տնտեսական համակարգ՝ նոր որակի կառավարմամբ»,-հայտարարում է պաշտպանության նախկին նախարարը:

Հնարավոր չէ կռահել Օհանյանի համախոհները ինչին պետք է համախոհ լինեն: Հիմա ցանկացած ՀՀ քաղաքացի, որ կարող էր լինել Սեյրան Օհանյանի համախոհը, ինչպես կողմնորոշվի համախոհ է, թե՝ ոչ: Ինչի՞ն համախոհ լինի, նոր որակի քաղաքական եւ տնտեսական համակարգի՞ն, նոր որակի կառավարմա՞նը: 

Դատելով հայտարարության ընդհանուր ֆոնից, կարելի է հեռավոր ենթադրություն անել, որ Սեյրան Օհանյանն ինչ-որ բանից դժգոհ է, եւ այդ պատճառով էլ մտնում է քաղաքականություն:

Ենթադրվում է, որ վերոնշյալ բոլոր հարցերի պատասխանը թողնված է հաջորդ հայտարարություններին: Թեեւ չի բացառվում, որ դրանք առհասարակ չհնչեն Օհանյանի ողջ քաղաքական գործունեության ընթացքում:

Երեկ «Միացյալ Հայաստան» շարժումը հայտարարեց, որ միանում  է Սեյրան Օհանյանին:

«Սեյրան Օհանյանի սպասված քաղաքական հայտը ստեղծված բարդ ներքաղաքական իրավիճակին նոր ու հաղթական լիցք է հաղորդում (...): Միացյալ Հայաստան շարժումն անվերապահորեն սատարում է Սեյրան Օհանյանին եւ իր համախոհներին, գաղափարակիցներին, նաեւ մարտական ընկերներին կոչ է անում միանալ նոր ձեւավորվող քաղաքական ուժին: Մենք մեր ողջ ներուժը, մեր կարողություններն ու հնարավորություններն օգտագործելու ենք Սեյրան Օհանյանի շուրջ ձեւավորվող քաղաքական ուժի հաղթանակի համար»,- ասված է շարժման հայտարարության մեջ:

«Միացյալ Հայաստան»-ում, փաստորեն, հասկացել են, թե ինչ գաղափարներ ունի պաշտպանության նախկին նախարարը, եւ գտնում են, որ պետք է սատարել դրանց իրականացմանը: Դա նշանակում է երկու բան. կամ մենք չենք կարողանում ըմբռնել Օհանյանի հայտարարության բովանդակությունը, կամ «Միացյալ Հայաստան» շարժման անդամներին հայտնի է մի բան, որ մեզ հայտնի չէ: