Ո՛չ թավշյա է, ո՛չ էլ հեղափոխություն. ռուսաստանցի փորձագետները «բզբզում» են

Կրեմլը շարունակում է չեզոքություն պահպանել Հայաստանում կատարվող իրադարձությունների հանդեպ: Պաշտոնական մակարդակով արված հայտարարությունները եւ ՀՀ նախագահի ու կառավարության պաշտոնակատարների հետ զրույցներում արված արտահայտությունները մնում են դիվանագիտական չեզոքության սահմաններում: Անգամ ապրիլի 26-ին Կարեն Կարապետյանի հետ հեռախոսազրույցում Վլադիմիր Պուտինի արտահայտած «2017թ. ապրիլին կայացած լեգիտիմ խորհրդարանական ընտրությունների» մասին հայտարարությունը հաջորդ իսկ օրը շտկվեց ՌԴ նախագահի խոսնակ Դմիտրի Պեսկովի՝ «շահագրգիռ կողմերի միջեւ սահմանադրության շրջանակներում փոխզիջում գտնելու» անհրաժեշության մասին հայտարարությունով:

Ընդհանուր առմամբ, Պեսկովի Հայաստանի ներքին գործերին չխառնվելու մասին ապրիլի 23-ի հայտարարությունից հետո Կրեմլը չի էլ փորձում ազդեցություն ունենալ հայկական գործընթացների վրա՝ համենայնդեպս պաշտոնական հրապարակային խողովակներով:

Հակահեղափոխական փորձեր են կատարվում ռուսաստանցի որոշ փորձագետների շրջանում: РИА Новости-ի կայքում ռուսաստանցի քաղաքագետ Անդրանիկ Միհրանյանը հեղինակել է «Հայաստանը՝ ժողովրդավարության ու ամբոխավարության միջեւ» հոդվածը: Դրանում Միհրանյանը գլխիվայր շրջում է իրականությունը՝ պահանջատեր հասարակությունը որակելով «ամբոխ», իսկ Նիկոլ Փաշինյանին՝ «ամբոխավար եւ դեմագոգ»:

«Օրինական ճանապարհով ընտրված վարչապետը՝ պրոֆեսիոնալ պոպուլիստի եւ դեմագոգի առաջնորդությամբ հրապարակում հավաքված ամբոխի ճնշման ներքո հրաժարական տվեց: Այժմ ամբոխավարը՝ շրջանցելով օրենքներն ու սահմանադրությունը ջանում է ամբոխի կողմից նշանակվել վարչապետ, չեղարկել ներկայիս իշխող կուսակցությունը, ցրել խորհրդարանը եւ, օգտագործելով ադմինիստրատիվ ռեսուրսը, հայտարարել արտահերթ խորհրդարանական ընտրություններ», - գրել է Միհրանյանը:

Հոդվածի շարունակությունում հեղինակը, հավատարիմ մնալով առաջ քաշված թեզերին, ուղղակի մանրամասնում է դրանք՝ առանց մտահոգվելու իրականության հետ կապի մասին: Թե՛ «ամբոխավար» Փաշինյանը, թե՛ «ամբոխի» ներկայացուցիչները բազմիցս նշել են, որ շարժման նպատակը սահմանադրական կարգերի եւ օրինականության հաստատումն է: Անգամ ներկայացվել է, թե ինչու Փաշինյանը պետք է լինի ժամանակավոր կառավարության վարչապետը եւ ինչ պետք է անի այդ ընթացքում՝ մինչեւ արտահերթ խորհրդարանական ընտրությունները: Փաշինյանը ժամանակավոր վարչապետի դիրքում պետք է նախաձեռնի Ընտրական օրենսգրքի փոփոխություններ, որից հետո կկայանան արտահերթ ընտրությունները նոր օրենսգրքով եւ, հնարավոր է, բայց քիչ հավանական՝ ԿԸՀ նոր կազմով: Բացի այդ, հայտարարվել է քաղաքական հետապնդումների բացառման մասին, ինչը նշանակում է, որ «ներկայիս իշխող կուսակցության չեղարկման» մասին խոսք լինել չի կարող:

Միհրանյանն իր հոդվածում մտահոգ հայի սրտացավությամբ հույս է հայտնում, որ «հայկական պետականության հիմքերը կվերականգնվեն»:

«Հույս ունեմ, որ հայկական վերնախավն իր մեջ ուժ կգտնի սանձելու այս ամբոխավարական վակխանալիան եւ վերականգնելու հայկական պետականության հիմքերը, այլապես, որքան էլ ցավալի է դա ընդունել, ըստ երեւույթին մեր ժողովուրդը ունակ չէ գոյություն ունենալ սեփական ազգային պետության մեջ», - գրել է նա:

Հարկ է, թերեւս, միայն ավելացնել, որ «հայկական պետականության հիմքերի վերականգնման» եւ «սեփական պետության մեջ գոյություն ունենալու» ջատագով Անդրանիկ Միհրանյանը նշանակալի ավանդ է ունեցել Վլադիմիր Պուտինի համար ձեւված 2008 թ. սահմանադրական փոփոխությունների նախագծի մեջ, ինչի համար ՌԴ նախագահի կողմից ստացել է համապատասխան պատվոգիր:

Ազատություն ռադիոկայանի ռուսական ծառայության եթերում քաղաքագետ, Ռազմավարական զարգազման մոդելավորման կենտրոնի առաջին փոխնախագահ Գրիգորի Տրոֆիմչուկը կարծիք է հայտնել, որ հայերը չեն հասկանում ինչ է կատարվում:

«Ոչ-ոք չի հասկանում, թե ինչ է կատարվում: Ընդ որում, ոչ միայն «շարքային քաղաքացիները», այլեւ մարդիկ, ովքեր հետաքրքրված են քաղաքական գործընթացներով, ներառված են դրանց մեջ, անգամ հայ լրագրողները», - ասել է Տրոֆիմչուկը:

Ըստ քաղաքագետի, սա ոչ հեղափոխություն է, ոչ էլ թավշյա: Նման կտրուկ գնահատականը նա բացատրում է այն հանգամանքով, որ իշխանական ուժերը, բացառությամբ Սերժ Սարգսյանի, մինչեւ այժմ գտնվում են իրենց տեղերում: Տրոֆիմչուկի կարծիքով «Հայաստանում տիրող իրավիճակը՝ Հարավային Կովկասում իրավիճակի ապակայունացմանն ուղղված փորձ է»:

Տրոֆիմչուկը միտումնավոր, կամ ուղղակի անտեղյակ լինելու պատճառով ոչ միայն չի հիշատակում հրաժարական տված նախարարների եւ մարզպետների մասին, այլեւ մոռանում է, որ հեղափոխության ավարտի մասին ոչ ոք չի ազդարարել: Իսկ նրա՝ Հարավային Կովկասով մտահոգված լինելը բացատրվում է իր անմիջական պետի անձով. Ռազմավարական զարգազման մոդելավորման կենտրոնի նախագահը նախկինում Ռուսաստանի ադրբեջանցիների ազգային-մշակութային դաշնային ինքնավարության («ԱզերՌոս») նախագահ Սոյուն Սադիկովն է: Նրան չեն կարող չհետաքրքրել տարածաշրջանը եւ անկայությունը Հայաստանում:

Ընդհանրացնելով, կարելի է ասել, որ Կրեմլը ուղղակիորեն չի ազդելու հայաստանյան իրադարձությունների վրա: Պաշտոնական Մոսկվան ընդամենը փորձելու է իր «անկախ» փորձագետների բանակի եւ քաղաքական ուսումնասիրությունների կենտրոնների միջոցով տեղեկատվական բարենպաստ ֆոն ստեղծել ՀՀԿ-ի վերարտադրության համար: Դա, իհարկե, կարող էր որոշակի վտանգ ներկայացնել, եթե մեր հասարակության շրջանում ԷլեկտրիկԵրեւանից սկսած որոշակի զգուշավոր վերաբերմունք չլիներ ռուսական ԶԼՄ-ների նկատմամբ: