Մարալիկում ապրող ընտանիքի երեխաները տարիներ շարունակ դպրոց չեն հաճախում. տուն չեն ունեցել

Սեպտեմբերի մեկը մոտենում է: Շատ երեխաների համար դա լինելու է ուսումնական տարվա սկիզբը: Բայց կան նաեւ դպրոցահասակներ, որոնց դեպքում այդ օրը չի տարբերվի մյուսներից ու հիշարժան չի դառնա:

Կրթությունից դուրս մնացած երեխաների խնդիրը բարձրաձայնում են նաեւ պատկան մարմինները: Արդեն նույնիսկ խոսվում է խոչընդոտ հանդիսացող ծնողներին 30 հազար դրամով տուգանելու անհրաժեշտության մասին: Այդ հնարավորությունը նախատեսում է Վարչական իրավախախտումների վերաբերյալ օրենսգիրքը, որն առայժմ միայն թղթի վրա է եղել:

Կրթության եւ գիտության նախարարությունը հայտարարել է կրթությունից դուրս մնացած երեխաներին հայտնաբերելու ծրագիր նախաձեռնելու մասին: Իսկ ԿԳՆ հանրակրթության վարչության պետ Աշոտ Արշակյանը լրագրողների հետ վերջին հանդիպման ժամանակ ասաց, որ օրինակ Լոռու մարզում իրականացված փորձնական հետազոտության ժամանակ պարզվել է, որ 2014-2015 ուսումնական տարում դպրոց չի հաճախել շուրջ 200 երեխա:

Մեր հարցին պատասխանելով` նա վստահեցրեց, որ ընտանիքների հետ տարված համապատասխան աշխատանքի շնորհիվ երեխաների 98 տոկոսը հաճախել է դպրոց:

Ուսումնառությունը հետաձգելու երեւույթը գերակշիռ դեպքերում հատուկ է 6 տարեկան երեխաների ծնողներին:

«Երեխային դպրոց չուղարկելը ծնողները հիմնականում պատճառաբանում են նրա ֆիզիոլոգիական վիճակով` փոքրամարմին է, միգուցե չհասցնի, եթե դպրոց հաճախի 7 տարեկանից, ավելի լավ կսովորի եւ այլն»,- պատասխանեց վարչության պետը:

Հանրակրթական հաստատություն չհաճախող երեխաներ կան նաեւ Շիրակի մարզում, ընդ որում, ոչ միայն 6 տարեկան:

Մեզ հաջողվեց պարզել, որ Մարալիկ քաղաքում ապրող ընտանիքի երկու երեխաներն էլ` 16 եւ 15 տարեկան, դպրոց չեն գնում: Եվ արդեն տարիներ շարունակ: Նրանց մայրը հաստատեց այդ տեղեկությունը, բայց եւ ասաց, որ չի ցանկանում հրապարակայնացնել խնդիրը, ու ներկայանալ հանրությանը:

«Իմ երեխաներից մեկը արհեստի է գնում, մյուսը` կոմպյուտերի, ինչ կարեւոր է` դպրոց չեն գնացել կամ գնում են: Այլեւս իմաստ չունի դպրոց այցելել, որովհետեւ այսքան տարի դպրոց չեն այցելել, հիմա էլ ի՞նչ պարտադիր է, որ գնան»,- ասաց նա` նշելով, որ խանգարել են սոցիալական բարդ պայմանները:

«Այսքան տարի չեն գնացել ընդհանրապես, որովհետեւ բնակվելու տեղ չեմ ունեցել: Հիմա էլ ուրիշ տեղ եմ տվել գործերը, պիտի գնան: Մասնավորի մոտ արհեստ պետք է սովորեն»,- նշեց դեռահասների մայրը` այդքանով ընդհատելով մեր զրույցը:

Շիրակի մարզպետարանի աշխատակազմի ընտանիքի, կանանց եւ երեխաների իրավունքների պաշտպանության բաժնի պետ Լիլիթ Գորգինյանը, մեր հարցմանը պատասխանելով, ասաց, որ օրինակ 2014 թվականին դպրոցահասակ, բայց կրթությունից դուրս մնացած երեխաների թիվը մարզում եղել է 14, 2015-ին` 3, 2016-ին` 10:

Նշեց, որ բոլոր այդ ընտանիքների հետ, բացառությամբ մեկի, աշխատել են, ուղղորդել են, եւ երեխաները գնացել են դպրոց:

«Մարալիկում ապրող երեխաների մայրը կտրականապես դեմ է, եւ երեխաներին թույլ չի տալիս դպրոց հաճախել: Բոլոր համապատասխան կառույցների հետ աշխատել ենք երեխաներին դպրոց ուղղորդելու համար, բայց արդյունքի չենք հասել»,- ասաց Լիլիթ Գորգինյանը: Հավելեց, որ եթե ծնողը խոչընդոտ է հանդիսանում եւ համագործակցության չի գնում, իրենց գործը բարդանում է, բայցեւայնպես այս երեխաների հետ կապված հարցը չեն համարում փակված ու այս տարի նույնպես փորձելու են փոխել իրավիճակը:

Բաժնի պետն ամենայն պատասխանատվությամբ հայտարարեց, որ երեխաներին դպրոց չուղարկելու պատճառների մեջ սոցիալականն ամենեւին էլ վճռորոշ չէ:

«Սոցիալականը պսեւդո պատճառ է: Հիմնական պատճառը միշտ թաքցվում է սոցիալականի տակ»,- ասաց նա: Նշեց, որ բոլոր դեպքերն ուսումնասիրվում են, ու ասենք օրինակ պարզվում է, որ իրականում ծնողը նպատակահարմար է գտնում երեխային դպրոց ուղարկել ոչ թե վեց, այլ յոթ տարեկանից, կամ իր նախընտրած դասվարը առաջին դասարան կարող է ընդունել միայն հաջորդ տարի, հայրն արտագնա աշխատանքի է, սպասում է գա, միասին ընտրեն երեխայի դպրոցը եւ այլն:

Այս ամենը, սակայն միայն առաջին դասարանցիներին է վերաբերում: Ու կարելի է եզրակացնել, որ երբ կրթությունից դուրս մնալու պատճառը փոքր համարվող տարիքն է, պատասխանատու պետական մարմիներին հաջողվում է հայտնաբերված դեպքերում ազդեցություն գործել ծնողների վրա, ու երեխաներին ուղղորդել դպրոց: Իսկ երբ խնդիրը խորը սոցիալական է, լուծումներ գտնելու առանձնակի ջանասիրություն չի դրսեւորվում: