Մենք դեռ մարսում ենք այն, ինչ կատարվեց. Տոման՝ Արցախում ստեղծագործելու եւ իր ապրումների մասին

Հումորային թոքշոուներից եւ սիթքոմներից հեռուստադիտողին հայտնի դերասանուհի Տոմա Պետրոսյանը նկարահանվում է հերթական նոր հումորային սիթքոմում:

Հայկական հեռուստասերիալներում չնկարվելու, իր թեթեւ եւ հումորային կերպարը չփոխելու եւ այլ մանրամասների շուրջ «Հայկական ժամանակը» զրուցել է Տոմա  Պետրոսյանի հետ:

- Տոմա, հեռուստադիտողը Ձեզ կրկին հումորային պրոյեկտում կտեսնի. «Ազիզյանների» հայտնի ընտանիքին գալիս են փոխարինելու «Բլբուլյանները»: Ի՞նչ կերպարով եք հանդես գալիս նոր սիթքոմում: Եվ ինչ եք կարծում՝ լիաթոք ծիծաղ ու զվարճալի ժամանց կարողանալո՞ւ եք ապահովել հեռուստադիտողների համար:

- Նոր սիթքոմի սյուժեն մոտավորապես հետեւյալն է՝ Ազիզյանները տունը վաճառել են, գնորդը գնել է եւ չհասցնելով կտակել այն՝ մահացել է: Կոնֆլիկտ է սկսվել երկու եղբայրների միջեւ, որոնցից ամեն մեկն ուզում է, որ տունն իրենը լինի: Տան մեջ ապրում են երկու եղբոր ընտանիքները, որոնք ունեն տարբեր մոտեցումներ, տարբեր ապրելակերպ ու գաղափարներ: Մարմնավորում եմ Պոնչի կնոջ կերպարը: Կերպարս ապրել է Մոսկվայում, սովոր է շքեղ կյանքի եւ հայտնվում է միեւնույն տանն ամուսնու եղբոր ընտանիքի հետ, որն էլ սկիզբ է դառնում հետաքրքիր ու զավեշտալի զարգացումների: Ինչ վերաբերում է հեռուստադիտողների հավանելուն, ապա պիտի ասեմ, որ ստեղծագործական անձնակազմն ամեն ինչ անում է այդ ուղղությամբ:

- Հեռուստադիտողին Դուք ավելի շատ հայտի եք հումորային հաղորդաշարերից: Մոտ ապագայում հնարավո՞ր է՝ Ձեզ տեսնենք ավելի լուրջ կամ դրամատիկ կերպարներում, թե՞ մշտապես թեթև և հումորով կերպարներ եք մարմանավորելու:

- Գիտեք, այնպես չէ, որ ես հրաժարվում եմ լուրջ դերերից, նախկինում այլ ժանրի ֆիլմերում էլ եմ հանդես եկել: Պարզապես վերջերս այնպես է ստացվում, որ միշտ կոմեդիայի ժանրերում եմ հանդես գալիս: Երեւի պայմաններն են են այդպես դասավորվում: Չեմ բացառում առաջիկայում այլ կերպարում հանդես գալ, բայց դեռ՝ ոչ, ժամանակը չէ:

- Դուք հայկական սերիալներում էլ գրեթե չկաք, չեք էլ եղել: Կարծում եմ՝ առաջարկներ շատ եղած կլինեն: Որո՞նք են եղել չհամաձայնվելու պատճառները:

- Այո, այնպես չէ, որ առաջարկներ չեմ ստացել, ժամանակին բավականին շատ են եղել, իսկ հրաժարվելուս հիմնական պատճառը երեւի այն է եղել, որ ես ինձ այնտեղ չեմ տեսել: Երբ որ մտնում ես մի պրոյեկտ, առաջնայինն այն է, որ հավատաս այն ամենին, ինչը անում ես: Եթե հավատդ թերանում է, ուրեմն ավելի լավ է չգնալ: Իսկ սերիալների պարագայում ես ինձ չէի հավատում, չէի տեսնում այդտեղ: Մեր սերիալներում հիմնականում կենցաղային դրվագներ պարունակող կյանք է ներկայացվում, որտեղ ես ինձ հարմարավետ չեմ զգում: Եթե աշխատելու ներքին կոմֆորտը չունես, ուրեմն ավելի լավ է՝ չգնաս: Երեւի ամենագլխավոր պատճառը դա է եղել այսքան ժամանակ: Ամեն դեպքում, մեր սերիալների դրական կողմն այն է, որ կատարվում է աշխատանք, դերասանները գործ ունեն, զբաղվածություն:

- 2019-ին մոնոներկայացում արեցիք՝ «Տանը մնացին», որտեղ հայ հանրության կողմից բավականին քննարկված ու տիրաժավորված հարցի մասին խոսում էիք հումորով, սարկազմով: Առաջիկայում հնարավո՞ր է կրկին որոշեք վերցնել մի արդիական կամ լուրջ թեմա և խոսեք դրա շուրջ ավելի թեթեւ, ինչու ոչ՝ նաեւ սարկազմով:

- Ես դեռ շարունակում եմ «Տանը մնացի» ներկայացումը խաղալ, որովհետեւ այն մի քիչ վատ շրջանի մեջ եղավ: Սկսել էի խաղալ՝ կորոնավիրուսը տարածվեց, հետո պատերազմ սկսվեց: Մոտ մեկ տարի եւ ավելի չէի խաղացել, հիմա կրկին սկսել եմ, որովհետեւ ինձ համար այդ ներկայացումը դեռ թարմ է: Ինչ վերաբերում է հետագա սթենդափերին, մոնոներկայացումներին, այո, անպայման կլինեն, բայց թե կոնկրետ ինչ, դեռ չեմ կարող ասել:

- Դուք «Արցախի ձայներ» խմբի անդամ եք. Արցախյան պատերազմից հետո առաջին անգամ մայիսի 5-ին խումբը բեմ բարձրացավ. բարեգործական համերգ էր կազմակերպել: Ե՞րբ սպասենք նոր զարգացումների:

- Պրոյեկտը կա, կան նոր երեխաներ, որոնց հետ աշխատում ենք, նոր սերունդ պատրաստում Արցախի ձայնը հնչեցնելու համար: Նոր տեսահոլովակներ պատրաստել էինք մինչեւ պատերազմը, բայց պատերազմից հետո մի տեսակ անորոշ վիճակ էր մի պարզ պատճառով՝ չգիտես ինչի մասին երգել: Ինքս պատերազմից հետո չէի հասկանում՝ ինչ երգեմ, ինչի մասին երգեմ, երգե՞մ, թե՞ չերգեմ: Բայց դե փորձում եմ հոգեպես տեղավորվել այս իրավիճակի մեջ:

- Իսկ ինչպե՞ս հաջողվեց հաղթահարել:

- Իրականում ոչ մեկս էլ չենք կարողացել հաղթահարել: Մենք մեզ ենք փորձում խաբել, թե կարողանում ենք: Մենք դեռ մարսում ենք, այն ինչ կատարվեց: Լավագույն փրկությունն ինձ համար այս ամեն ինչի միջից դուրս գալու աշխատելն է: Միակ բանը, որ հիմա մտածում եմ, ավելի եռանդով աշխատել, ինչ որ մի բան ստեղծել, որը օգտակար կլինի երկրիս ու ժողովրդիս բարօրության համար: Թեկուզ ամենաէլեմենտար բանը՝ կարողանալ մարդկանց ծիծաղ պարգեւել, արդեն մեծ բան է: Այս ամառ «Տանը մնացի» ներկայացումը խաղացի նաեւ Ստեփանակերտում, որի ողջ հասույթը գնաց Ասկերանի շրջանի մանկապարտեզի վերանորոգմանը: Իմ ներկայացման երեւի ամենամեծ ձեռքբերումն այն նամակն էր, որը գրել էր Արցախի հանդիսատեսներից մեկը: Գրել էր՝ չէր պատկերացնի, որ մեզ հետ կատարվածից հետո կարող էր այդքան ծիծաղել: Շարունակական են լինելու իմ բարեգործական հիմունքներով ներկայացումները: Ամեն ինչ անելու եմ, որպեսզի հնարավորություններիս սահմաններում օգտակար լինեմ: