Որոշվել է հեռավար դասերի համար «Յուքոմ»-ի ոչ թե առանձին ալիք տրամադրել, այլ առանձին բաժին՝ ըստ դասարանների ու առարկաների

Արտակարգ դրության 9-րդ առավոտը Հայաստանում նույնպես դպրոցական շնչով բացվեց։ Դեռեւս օրեր առաջ մեկնարկած հեռավար կրթության առարկաների շարքին արդեն միացել էին նորերը՝ ֆիզկուլտուրան եւ ճանապարհային երթեւեկությունը։

Առավոտյան 8․30 Հանրային հեռուստատեսությամբ առաջին դասը սկսվեց քիմիա առարկայից։ Թեման քիմիական կապն էր, դասարանը՝ 7-րդ։ Սպիտակ գրատախտակի կողքին էլ դրված էր մի շարք սրվակներով, նյութերով լի սեղանը։ Դասի ավարտին աշակերտները մի քանի րոպեում դիտեցին քիմիական փորձը, որի տեսական մասն արդեն լսել էին։

2-րդ դասը ստանդարտ առարկա չէր՝ ճանապարհային երթեւեկություն։ Վարորդի ընկեր հասարակական կազմակերպության նախագահ Տիգրան Քեյանը բացատրում էր հետիոտների, այս դեպքում՝ աշակերտների անցման կանոնները․ անկարգ վարորդները շատ են, կողքից զգուշությունը չի խանգարի։

Րոպեներ անց արդեն երեխաների ամենասիրելի առարկաներից մեկն էր՝ ֆիզկուլտուրան։ Այս առարկան ամեն դեպքում նույնը չէր, ինչ դպրոցում։ Մարզիչը համազգեստով գնդակը ձեռքին աշակերտներին չէր սպասում, այլ տաղավարում համակարգչի առաջ նստած էր․ սովորեցնում էր՝ ի՞նչ է ֆիզկուլտուրան, ինչո՞ւ է կարեւոր։ Ի՞նչ հագուստ կրել մարզվելիս եւ ինչպե՞ս խուսափել վնասվածքներից։

Դասը նախատեսված էր հատկապես առաջին դասարանցիների եւ ինչու չէ նաեւ նրանց ծնողների համար։

Արդեն ժամը 11․15-ից Հանրային հեռուստատեսությամբ ընթանում էր «Բաց դաս» հաղորդումը՝ ֆիզիկա եւ մաթեմատիկա առարկաներից։

Ի տարբերություն նշված հեռուստաընկերության, ՀՀ կրթության, գիտության, մշակույթի եւ սպորտի նախարարության ֆեյսբուքյան էջում այսօր միայն հայոց պատմությունից էին դասերը, որոնք վարում էր Խ. Աբովյանի անվան հայկական պետական մանկավարժական համալսարանի դասախոս Սամվել Պողոսյանը։

Դրանք նախատեսված էին 6-7-րդ դասարանի աշակերտների համար։ Թեմաներն էին՝ «Թուրք սելջուկները եւ Հայաստանը», «Մեծ հայքը 1 դարի վերջից, մինչեւ 3-րդ դարի կեսերը», «Տրդատ 1-ի գահակալումը» եւ «Հայկական թագավորություններն ու իշխանությունները, Զաքարյանների պետությունը»։

Գրատախտակին, կավիճին փոխարինելու էին եկել սլայդերը, իսկ «տնային առաջադրանք» արտահայտության փոխարեն՝ «շնորհակալություն ուշադրության համար»-ն էր։

Այսքանով դասերը չեն ավարտվում։ Ինչպես խոստացել էր ԿԳՄՍ նախարար Արայիկ Հարությունյանը, «Յուքոմ» բջջային օպերատորի կողմից պետք է ստեղծվեր առանձին ալիք, որտեղ ներկայացվելու էին միայն կրթական ծրագրեր։ Ալիքը, ճիշտ է, չստեղծվեց, սակայն կրթական ծրագրերը կհեռարձակվեն առանձին՝ uTV-ի տեսավարձույթի (VoD) «Հեռավար ուսուցում» բաժնում։

Այդտեղ ամեն օր կտեղադրվեն են ԿԳՄՍՆ-ի կողմից տրամադրված նյութերը։

«Յուքոմ»-ի մարքեթինգի տնօրեն Տիգրան Սաֆոյանի տեղեկացմամբ՝ որոշվեց նյութերը տեղադրել կոնկրետ բաժնում, որտեղ առանձնացված են դասարանները եւ համապատասխան առարկաները։ Մեզ հետ զրույցում նա նշեց, որ այսպես փաստացի նույն բանն է ստացվում, պարզապես դասակարգման տեսակետից ավելի հարմար եղանակ է։

Եթե լիներ առանձին ալիք, այն 24 ժամ շարունակ պետք է կրկներ նույն բովանդակությունը, իսկ նյութը դեռեւս այդքան էլ շատ չէ՝ առավելագույնը 4 ժամ։ Այսպես ցանկացողը կարող է իրեն հետաքրքրող դասը միացնել եւ դիտել։

«Յուքոմ»-ի բաժանորդները նյութերը դիտելու համար՝ պետք է մուտք գործեն uTV-ի տեսավարձույթի (վահանակի վրա VOD) «Հեռավար ուսուցում» բաժինը, նշեն դասարանը եւ առարկան։ 

Այսպիսով՝ uTV ծառայության բոլոր բաժանորդները, անկախ սակագնային պլանից կկարողանան այդ բաժնում տեղադրված տեսանյութերը դիտել առանց հավելյալ վճարի:

Ինչպես հավելեց Սաֆոյանը, առաջին օրը՝ մարտի 19-ին, նախարարությունից տրվող նյութերը մի փոքր քիչ են եղել, հաջորդ օրվանից դրանց թիվը շատացել է։ Նշենք, որ այս պահին դեռեւս չկան նյութեր 1-ին, 3-րդ, 5-րդ եւ 9-րդ դասարանների աշակերտների համար։ Ընդհանուր առմամբ մոտ 20 նյութ է տեղադրված։

Որքանո՞վ է այսօր Հայաստանում արդյունավետ իրականացվում հեռավար կրթությունը։ Մեր հարցին ի պատասխան՝ ԿԳՄՍՆ Կրթական տեխնոլոգիաների ազգային կենտրոնի նախագահ Արտակ Պողոսյանը նշեց, որ դեռեւս ոչինչ չեն կարող ասել։ Այս շաբաթվա վերջին նախատեսվում է իրականացնել որոշակի մոնիթորինգ՝ հասկանալու համար՝ ինչ պատկեր ունենք։ Այս պահին, ըստ նրա, պարզապես հետեւում են եւ փորձում խորհուրդներ տալ, օգնել ուսուցիչներին։

Նրա խոսքով՝ այսօր ունենք համայնքներ եւ երեխաներ, որոնք համացանց եւ համակարգիչ չունեն։ Փորձում են նաեւ հնարավորինս արագ տվյալներ հավաքել, թե ովքեր չունեն նման հնարավորություններ, որպեսզի մոնիթորինգ իրականացվի եւ կարողանան հասկանալ՝ ապագայում ինչպես կարելի է դասընթացները կազմակերպել։