Որոշ որակներով հայ ֆուտբոլիստներն իսպանացիներից լավն են. Մելենդես

Հայաստանի ֆուտբոլի ֆեդերացիայի տեխնիկական տնօրեն իսպանացի ճանաչված մասնագետ Խինես Մելենդեսը դրական սպասելիքներ ունի հայկական ֆուտբոլում իր աշխատանքից: Այսօր՝ փետրվարի 12-ին, Իսպանիայի ֆուտբոլի ֆեդերացիայից հեռանալուց ու ՀՖՖ հետ 1 տարվա (1 տարով երկարաձգելու հնարավորությամբ) պայմանագիր կնքելուց հետո առաջին անգամ ներկայացել է մամուլի ասուլիսով, պատասխանել լրագրողների հարցերին: Նա պատմել է, որ ավելի քան 2 ամիս ՀՀ-ում աշխատելուց հետո վերլուծություններ է արել ու ծրագիր կազմել հայկական ֆուտբոլի զարգացման համար:

-Ինձ համար մեծ հաճույք է այստեղ գտնվել: Այսքան տարի կյանքս իսպանական ֆուտբոլին նվիրելուց հետո, 18 տարի Իսպանիայի ֆուտբոլի ազգային հավաքականներում աշխատելուց հետո եկել եմ մի երկիր, որտեղ ֆուտբոլը շատ են սիրում, որտեղ մեծ կիրք ունեն ֆուտբոլի նկատմամբ: Բավական է փոքրիկ երեխաների խաղը տեսնել հասկանալու համար՝ ինչ մեծ կիրք ունեն ֆուտբոլի հանդեպ:

Որոշեցի գալ Արմեն Մելքիբեկյանի հետ առաջին հանդիպումից հետո, մի մարդու, որն ունի այդ կիրքը ֆուտբոլի նկատմամբ: Եվ ինչո՞ւ ոչ, ինչո՞ւ կարիերայիս ավարտը չնվիրեմ մի փոքրիկ երկրի, որն այդքան շատ է սիրում ֆուտբոլը: Ցանկանում եմ գիտելիքներս փոխանցել Հայաստանում: Սա մեծ մարտահրավեր է ինձ համար

Արդեն գիտեի Հայաստանի մասին, որովհետեւ 2 անգամ եղել էի այստեղ մեկ անգամ որպես մարզչի օգնական, մեկ անգամ էլ որպես մինչեւ 19 տարեկանների գլխավոր մարզիչ: Իհարկե ամենաշատը տանջվել ենք Հայաստանի թիմի դեմ խաղում: Հիանալի խաղացողներ ուներ, եւ թիմըի ղեկավարում էր Արմեն Գյուլբուդաղյանցը, որն այժմ գլխավորում է ազգային հավաքականը: ՈՒԵՖԱ-ում միշտ հանդիպել ենք, մեր ընկերությունն ամրապնդվել է:

Այստեղ պարզապես հաճելի ժամանակ անցկացնելու չեմ եկել: Եկել եմ, որպեսզի աշխատեմ եւ հիմք դնեմ մի ֆուտբոլի, որը կծառային ՀՀ-ին նաեւ ապագայում: Այնպիսի մոդել ենք ներդնելու, որ բոլոր տարիքային հավաքականները դրանով խաղան: Դա կանդրադառնա նաեւ ազգային հավաքականի վրա: Աշխատանքային խումբ ենք ստեղծելու, որտեղ ամեն հավաքականի գլխավոր մարզիչ մյուս հավաքականի գլխավոր մարզչի օգնականն է լինելու: Սա է բերել ու կբերի հաջողություններ: Օրինակ, 18 տարեկանների մարզիչը կլինի 19 տարեկանների մարզչի օգնականը: Մեր մեթոդաբանության ղեկավարը կսովորեցնի նույն աշխատանքը բոլոր մարզիչներին: Սա է հաջողություն բերել Իսպանիայում. աշխատանքային խմբում բոլորն աշխատում էին նույն մոդելով, եւ երբ երեխաները մեծացան, հաջողություններ ունեցանք:

Արդեն մոտ 15 օր է այստեղ սկսել ենք նմանատիպ աշխատանքը: Ծրագրի հիմնական կետերից է մարզչական կրթության գործընթացը: Անհրաժեշտ է, որ երեխաները փոքր տարիքից ունենա կրթված մարզիչներ: Հիմնական գաղտնիքը մարզիչների լավ կրթության մեջ է: Եվրոպայի, Իսպանիայի մեծ մարզիչները կրթություն են ստացել ինձ մոտ: Կսկսենք ՈՒԵՖԱ-ի C կարգի արտոնագրից (երեւի կսկսենք մարտ-ապրիլ ամսից) եւ կշարունակենք B կարգի արտոնագրով, կհասնենք մինչեւ PRO-ի:

Ծրագրի մյուս կետն այն ակումբների հետ համագործակցելն է, որոնք ցանկանում են հետեւել աշխատանքի մեր մոդելին: Բոլոր ակումբները, որոնք ցանկանում են, կգան ֆեդերացիա, եւ ես կօգնեմ նրանց ներդնել այդ մոդելը, որպեսզի մոդելը 1 տարվա համար չլինի, այլ շարունակվի:

Մյուս կետը երեխաների համար համապաստխան մրցաշարերն են: Ուսումնասիրելու ենք մրցաշարերը, որպեսզի պատանիները, երիտասարդները համապատասխան մրցաշարեր ունենան: Երիտասարդ ֆուտբոլիստին զարգացման համար 2 պայման է պետք՝ լավ մարզիչ եւ համապատասխան մրցաշարեր:

Ես կարող էի մնալ Իսպանիայի ֆեդերացիայում երկար տարիներ կամ էլ Եվրոպա գնայի՝ մարզելու, հնարավորություն ունեի: Երբ ոմանք իմացան, որ Հայաստան եմ գալիս, շատ զարմացան, եւ «մեղավորն» Արմեն Մելիքբեկյանն է: Իմ ընտանիքից հետու եմ, բայց սիրում եմ մարտահրավերներ:

Այն ժամանակ, երբ աշխատանքի անցա Իսպանիայի ֆեդերացիայում, արդեն մարզել էի Իսպանիայի առաջին, 2-րդ խմբերի առաջնություններում: Անտոնիո Ֆլորեսի հետ Իսպանիայում երիտասարդների լավագույն դպրոցն էինք ստեղծել: Հաղթել ենք «Ռեալ Մադրիդին», «Բարսելոնային».... եկել եմ՝ նույնն այստեղ անելու:

Մենք Իսպանիայում միշտ լավ խաղացողներ ենք ունեցել, սակայն լավ թիմեր չենք ունեցել, մինչեւ մի պարոն, որի անունն Ինյակի Սաես էր ներդրեց իր խաղային մոդելը, որը ես հետո շարունակեցի: Այդ մոդելը բերել ենք այստեղ:

-Ի՞նչ ներուժ ունեն հայ ֆուտբոլիստները, որքա՞ն ժամանակ կպահանջվի Ձեր ծրագիրն իրականացնելու համար:

-Լավ խաղացողներ ունեք՝ նաեւ եվոպական մակարդակի: Հնարավոր չէ խոսել ժամկետների մասին: Իսանիայից պահանջվեց 44 տարի Եվրոպայի գավաթը նվաճելու համար, դրանից առաջ 1968 թ.-ին էինք նվաճել: Հիանալի ֆուտբոլիստներ ունեինք, ակումբային մակարդակով հաջողությունների էինք հասնում, բայց հավաքականների՝ ո՛չ: Ամբողջ աշխարհն ինձ նույն հարցն էր տալիս, ինչո՞ւ, եւ ինչո՞ւ են փոքրերը հաղթում, մեծերը՝ ո՛չ: Ես ասում էի՝ համբերություն: 2000 թվականից սկսած փոքրերի հետ հաղթեցինք բոլոր տիտղոսները, եւ այդ երեխաները մեծացան հաղթեցին Եվրոպայի, աշխարհի առաջնությունում:

-Ի՞նչ կասեք հայկական ակումբային ֆուտբոլում լեգեոներների թվի սահմանափակում մտցնելու գաղափարի մասին:

-Դեռ ողջ ինֆորմացիան չունեմ: Սա մի հարց է, որի շուրջ պետք է որոշում կայացնեն ակումները եւ ֆեդերացիան: Իմ կարծիքով՝ այն արտասահմանցիները, որոնք գալիս են Հայաստան, պետք է լավ խաղացողներ լինեն, միայն լավ խաղացողներ, որովհետեւ լավերից են երեխաները սովորում: Եթե նրանք հավասարազոր են լինելու հայերին, նախընտրում եմ, որ հայերը խաղան:

-Ինչո՞ւ վերջին տարիներին հայկական ֆուտբոլը չունի հաջողություններ: Որո՞նք են խնդիրները:

-Տվյալներ ունեմ: Հիմա ինչ ասեմ, ֆորմալ կարծիք կլինի, դեռ ավելին պետք է պարզեմ: Բայց հիմնական պատճառներից մեկն այն է, ինչի մասին արդեն խոսեցի. խաղացողները պետք է լավ մարզիչներ ունենան պատանի, երիտասարդ տարիքում: 15-18 տարեկանում պետք է ունենան համապատասխան մրցաշարեր: 19 կամ 21 տարեկան ֆուտբոլիստը չի կարող չխաղալ: Ամեն րոպեն, որ չի խաղում, հետընթաց է: Եվս մեկ կարեւոր բան, այն խաղացողներին, որոնք լավ տվյալներ ունեն, պետք է օգնել քայլ առաջ անել կարեւոր մրցաշարերում, քանի որ ամեն րոպեն, երբ խաղում են ավելի մեծ տարիքային խմբի մրցաշարում, դրա շնորհիվ առաջ քայլ են կատարում: Օրինակ, Հենրիխ Մխիթարյանի սերնդի ժամանակաշրջանում, երբ եկա ՀՀ, ինձ հետ 5 խաղացող բերեցի, որոնք թիմի տարիքային խմբից ավելի փոքր էին:

-ՀՀ հավաքականը կարո՞ղ է խոշոր մրցաշարում հայտնվել:

-Ինչո՞ւ 300 հազար բնակիչ ունեցող Իսլանդիան կարող է մասնակցել Եվրոպայի առաջնությանը, Հայաստանը՝ ոչ: Պետք է բոլորս միասնական աշխատենք մեկ գաղափարի համար, սա է հաջողություն բերում

-Ի՞նչը կարող է ստիպել Ձեզ գնալ Հայաստանից:

-Առողջությունս: Եթե առողջությունս թույլ տա, երկար ժամանակ կլինեմ այստեղ: ՀՖՖ-ին խորհուրդ էի տվել պայմանագիր կնքել Խավի Մինյանոյի հետ: Երբ Մինյանոն նա վերադարձավ Մադրիդ, ասաց ինձ. «Չեմ կարող մերժել նրանց, նվաճել են սիրտս»: Նա 2-3 անգամ Չեմպիոնների լիգայում է հաղել «Ռեալի» հետ, ազգային հավաքականի հետ Եվրոպայի, աշխարհի չեմպիոն է դարձել, բայց ասել է, որ ոչ մի տեղ իրեն այնպես չեն վերաբերվել, ինչպես Հայաստանում: Այն քիչ ժամանակահատվածում, որ այստեղ եմ, կարող եմ ասել, որ հիացած եմ նրանով, թե ինչպես են ինձ վերաբերվում: Շնորհակալ եմ:

-Ի՞նչ ներուժ ունեն հայ մարզիչները:

-Ճանաչում եմ միայն նրանց, ովքեր ինձ հետ աշխատում են: 24 ժամ ապրում են սպասելով, թե երբ ենք հաջորդ առավոտյան կրկին միասին աշխատելու: Նրանք իմ շուրջն են լինում, ինձ կանգնեցնում են միջանցքներում, խաղադաշտերում: Ցանկանում եմ օգնել նրանց:

-Հասցրե՞լ եք ճանաչել հայկական մտածելակերպը եւ ի՞նչ խնդիրներ կարող են լինել իսպանական մոդելը հայկական ֆուտբոլում ներդնելու հարցում:

-Լավ ճանաչում եմ հայերին: Դժվարությունը կարող է լինել ամենափոքրերին սովորեցնել սկսելը: Եթե լավ կրթենք այն մարզիչներին, որոնք մարզելու են փոքրերին, մի քանի տարի անց հաջողություններ կգրանցեն: Հայ ֆուտբոլիստներն ունեն որակներ, որոնք շատ կարեւոր են ֆուտբոլում. ունեն արագություն, բնավորություն եւ մրցունակություն: Ամբողջ Հայաստանում փնտրելու ենք, ստեղծելու ենք տվյալների բազա, որ ոչ ոք դուրս չմնա, բոլորին ճանաչենք եւ իմանանք՝ ում ինչ առաջադրանք է պետք տալ: Այն ֆուտբոլիստը, որը խաղում է ազգային հավաքականում, պետք է 1 առանձնահատուկ որակ ունենա՝ հոգեբանությունն է՝ հավասարակշռված հոգեբանությունն է: Հայ ֆուտբոլիստները շատ լավ որակներ ունեն, որոշ հարցերում նույնիսկ իսպանացիներից լավն են, իսկ մյուս հատկությունները մենք պետք է կատարելագործենք: