Աննան իրենց դպրոցի միակ շրջանավարտն է. ինչպիսի «Վերջին զանգ» է նա ունենալու

Հայաստանյան բազմաթիվ դպրոցներում այս տարի շրջանավարտ չի լինի կամ վերջին զանգը կհնչի մեկ-երկու աշակերտի համար:

Աննա Ներսիսյանը Շիրակի մարզի Գոգհովիտ համայնքի միջնակարգ դպրոցի միակ շրջանավարտն է: Նա, ընդունվածի պես, մեծ շուքով «Վերջին զանգ» միջոցառում չի ունենա մարդաշատ դահլիճում` բեմի վրա: Մայիսի 26-ին դասարանում ընդամենը վերջին դաս կկազմակերպվի:

Աննան սովորել է երկկոմպլեկտ դասարանում` 11-րդ դասարանցի երեք աշակերտների հետ, որոնք էլ վերջին դասի միջոցառման ժամանակ ընկերակցելու են նրան:   

«11-րդ դասարանցիների հետ պետք է վերջին դաս կազմակերպենք` կես ժամանոց միջոցառում: Ներառելու ենք երգեր, մի փոքրիկ հումորային բեմադրություն, ավարտական խոսքեր, շնորհակալական խոսքեր»,- մեր զրույցում պատմեց Գոգհովիտի ավարտական դասարանի աշակերտուհին: Չհերքեց, որ տխրում է շատ դասընկերներ չունենալու պատճառով. «Դե, իհարկե, միայնակ ամեն ինչն էլ դժվար է, տխուր է, բոլորով միասին ավելի լավ է»:

Անդրադառնալով երկկոպմլեկտ դասարանում սովորելուն` Աննա Ներսիսյանը նկատեց, որ դա ե´ւ առավելություններ ունի, ե´ւ թերություններ: «Դրականն այն է, որ ես մեկ տարով մեծ եմ իմ դասընկերներից, եւ հիմա, երբ քննության թեմաները կրկնում եմ ու իրենց դաս են բացատրում, լսում եմ, վերհիշում եմ: Բայց բացասակայն կողմ էլ կա. 45 րոպե դասաժամը կիսվում է, ամբողջը մեզ չի հատկացվում, մի կեսը մեզ հետ են պարապում, մյուս կեսն էլ մենք ինքներս ենք մեզ վրա աշխատում»,- ասաց դեռեւս աշակերտուհի Աննան:

Նա որոշել է անպայման շարունակել ուսումը, մտադիր է օտար լեզուներ ուսումնասիրել: 

Գոգհովիտ գյուղի միջնակարգ դպրոցի տնօրեն Նազան Գրիգորյանից տեղեկացանք, որ հաստատությունում սովորում է 41 աշակերտ: Դասարանների թիվը 6-ն է, որովհետեւ բոլորը երկկոմպլեկտ են: Տնօրենը չհերքեց, որ օրակարգում կա գյուղական դպրոցների միավորման հարց: Նա, սակայն, կարծիք հայտնեց, որ եթե անգամ որոշում ընդունվի մոտակա գյուղերում գործող հանրակրթական հաստատությունները միավորել, տեղափոխվողը Գոգհովիտի դպրոցը չի լինի, որովհետեւ այն հիմնավերանորոգված է:

Լոռու մարզի Ախթալա համայնքի համար 1 դպրոցը նույնպես այս տարի միայն մեկ շրջանավարտ ունի: Նրա հետ, սակայն, հնարավոր չեղավ զրուցել: «Կրթական ծրագրերի պահանջին համապատասխան՝ կլինի վերջին դաս, շրջանավարտին մենք կշնորհավորենք, հրաժեշտ կտանք` առանց որեւէ լուրջ տոնակատարության, առանց զուռնա- դհոլի եւ հայկական միջավայրում ընդունված ավելորդությունների»,- ասաց տնօրեն Լեռնիկ Ճիճիլյանը:

Ախթալայի համար 1 դպրոցում, ըստ նրա, սովորում է 136 աշակերտ: Առանձին դասարաններում սովորողների թիվը 9-17 է, բացի 12-րդ դասարանից:

Լեռնիկ Ճիճիլյանը նույնպես չբացառեց, որ կարող է դպրոցների միավորման հարց առաջ գալ: Քաղաքում գործում է երկու հանրակրթական հաստատություն: «Այսպիսի պաշտոնական ցուցակ չկա, հետեւաբար չեմ կարող հստակ ասել: Համենայնդեպս, մեր դպրոցը վերացման եզրին չէ, այսպես ասած: Եթե միանան, մեր դպրոցին կմիանան, որը նորմալ պայմաններ ունի` վերանորոգված է, սպորտդահլիճ կա, համակագչային սենյակներ եւ այլն: Ամեն ինչով ապահովված է»,- ասաց նա:

Մեր զրուցակից տնօրենը ողջունում է կառավարության օպտիմալացման նախաձեռնությունը: «Ընդհանրապես, ես կողմ եմ փոքր դպրոցների միավորմանը: Մեզ նման պետությունը, որը շատ գումարներ չունի, անիմաստ է քաղաքի մեջ երկու, էլ չեմ ասում` հինգ-վեց դպրոց պահել,  երբ ծանրաբեռնվածությունը թույլ է տալիս երեք դպրոցով բավարարվել: Դպրոցը աշակերտի համար է եւ պետք է ստեղծել կենտրոնացված, լավ դպրոցներ, որպեսզի աշակերտը որակյալ կրթություն ստանա, ինչը մեր գլխավոր խնդիրն է: Դպրոցը աշխատատեղ ապահովելու համար չէ: Նման դեպքում կունենանք որակյալ մրցակցություն, որակյալ աշխատողներ, եւ, բնականաբար, որակյալ կրթություն մեր երեխաների համար»,- կարծիք հայտնեց Ախթալայի համար 1 դպրոցի տնօրենը:

Նա դեմ չի լինի, եթե նաեւ ոչ սահմանամերձ ու ոչ բարձր լեռնային դպրոցներն օպտիմալացվեն, որտեղ, ասենք, 12 աշակերտ է սովորում, իսկ պետությունից փոշիացվում 30 միլիոն դրամ: Դրա փոխարեն, ըստ նրա, կարելի է 3-5 միլիոն դրամ տրամադրելով կազմակերպել աշակերտների տեղափոխումը հարեւան գյուղի դպրոց: