Տարոն Մարգարյանը ծաղիկներով պատեց Երեւանը, իսկ ի՞նչ կարող է անել Նիկոլ Փաշինյանը

Խորհրդարանական ընտրությունների շոկից դեռ դուրս չեկած սկսվել են Երեւանի քաղաքապետի ընտրությունների նախապատրաստական աշխատանքները: Բոլոր նախադրյալները կան կանխատեսելու, որ այս ընտրությունների արդյունքները կարող են էլ ավելի շոկային լինել: Այն հանգամանքը, որ ընդամենը երեք ուժ է մասնակցում ավագանու ընտրություններին, մեծ հորիզոններ է բացում «Ելք» դաշինքի առաջ, եւ ակնհայտ է, որ Երեւանի ավագանիում մեծամասնություն վերցնելու հեռանկարը բոլորովին անիրատեսական չէ:

Երեւանը համարվում է ընդդիմադիր քաղաք, բոլոր ընտրություններում ընդդիմության հավաքած ձայների առյուծի բաժինը գոյացել է Երեւանում: «Եթե Երեւանն ընդդիմադիր քաղաք է, ինչու՞ պիտի չունենա ընդդիմադիր քաղաքապետ»,- «Ազատության» «Կիրակնօրյա վերլուծականի» եթերում հարց բարձրացրեց «Ելք» դաշինքի քաղաքապետի թեկնածու Նիկոլ Փաշինյանը:

Երեւանցիները, ըստ այդմ, պետք է ընտրություն կատարեն` Տարոն Մարգարյանի, Նիկոլ Փաշինյանի եւ Զարուհի Փոստանջյանի միջեւ:

Տարոն Մարգարյանին, ասում են, Ավանում շատ են սիրում, եւ նա, ըստ էության, քաղաքապետ դարձավ Ավան վարչական շրջանում իր կատարած աշխատանքի շնորհիվ: Մարգարյանը ավանցիների սերը գրավել էր համայնքը բարեկարգելու, խնամելու, ծառուծաղիկ աճեցնելու, խաղահրապարակներ կառուցելու միջոցով: Իշխող կուսակցությունն էլ համարեց, որ այդ համայնքի օրինակով Տարոն Մարգարյանը կարող է նաեւ ամբողջ մայրաքաղաքի մասին հոգ տանել, եւ 2011 թվականին Կարեն Կարապետյանի հրաժարականից հետո նրա թեկնածությունն առաջարկեց քաղաքապետի պաշտոնում:

Մարգարյանի աշխատանքի արդյունքները տեսանելի են, իհարկե, շուրջբոլորը ծաղիկներ, շատ ծաղիկներ, մայթերին նստարաններ, բարեկարգված այգիներ ու պուրակներ, տարբեր վարչական շրջաններում զբոսանքի վայրեր: Բայց ավելի խորքային որեւէ խնդիր, ինչպես օրինակ քաղաքային տրանսպորտի հարցն է, Տարոն Մարգարյանին չհաջողվեց լուծել: Կարելի է ասել` նա արեց առավելագույնը, որ կարող էր անել քաղաքապետի պաշտոնում:

Հաճելի է, իհարկե, ծաղկազարդ մայրաքաղաք ունենալ, սակայն Երեւանի բնակիչները միայն դրա համար Տարոն Մարգարյանին նորից չեն ընտրի: Հատկապես, որ փոքր Կենտրոնի սահմաններից դուրս քաղաքացիներն այնքան լուրջ խնդիրներ ու հոգսեր ունեն, որ թերեւս շատ հաճախ ծաղիկները չեն էլ նկատում: Եթե գնահատենք Մարգարյանի շանսերը, ապա պետք է հաշվի նստենք երկու կարեւոր գործոնի հետ. նա իշխող կուսակցության թեկնածուն է մի քաղաքում, որը ընդդիմադիր է, եւ նա պաշտոնավարման 7 տարիների ընթացքում բացի քաղաքի արտաքին տեսքից, այլ խոշոր արդյունք չի գրանցել: Տարոն Մարգարյանը նույնիսկ որպես քաղաքական դեմք չի կայացել, այդ պաշտոնում իրեն դրսեւորելով ավելի շատ որպես համայնքի ղեկավար:

Ընդդիմադիր «Ելք» դաշինքի քաղաքապետի թեկնածու Նիկոլ Փաշինյանը խոշոր քաղաքական ֆիգուր է, սակայն երբեւէ նույնիսկ մեկ համայնք չի ղեկավարել: Եւ այս ընտրությունները եզակի հնարավորություն են Երեւանի ընդդիմադիր բնակիչների համար ստուգելու` արդյո՞ք իշխանության ամենասուր քննադատը կարող է կյանքի կոչել այն ամենը, ինչը չանելու համար քննադատում է իշխանություններին: Կամ` չանել այն ամենը, ինչն անելու մեջ մեղադրում է իշխանություններին:

Սա կարեւոր ստուգարք է, որովհետեւ Հայաստանում համոզմունք կա, թե ով էլ գա իշխանության նույնն է լինելու: Այս համոզմունքով էլ շատ հաճախ արդարացվում է գործող իշխանությունների ճնշումներին տրվելը, սեփական ձայնը վաճառելը եւ այլ արատավոր երեւույթներ:

Երեւանցիները առաջիկա ընտրությունով հնարավորություն ունեն նաեւ Հայաստանում այդքան երկար սպասված իշխանափոխությունն ի վերջո անել: Խորհրդարանական ընտրություններում «Ելք» դաշինքի գրանցած արդյունքը ավելի քան ռեալ է դարձնում այդ հնարավորությունը: Դրա համար պետք է, որ դաշինքի ներկայացուցիչները նույնքան լուրջ պատրաստվեն նաեւ Երեւանի ընտրություններին, խորհրդարանականի ժամանակ իրենց անհոգնել քարոզչությունն այս անգամ էլ նույն թափով իրականացնեն:

Ինչ վերաբերվում է իշխանությունների ավանդական ընտրական մեխանիզմներին` վարչական ռեսուրսի կիրառում, սպառնալիքներ, թաղային խուլիգաններ, ընտրակաշառք, ապա առաջիկա ընտրությունը նաեւ այս ամենից հրաժարվելու եզակի հնարավորություն են: Զուտ սպորտային հետաքրքրությունից ելնելով, կարելի է մեկ անգամ ընտրություն կազմակերպել առանց վերը նշված կոմպոնենտների, եւ սեփական իրական ընտրազանգվածը բացահայտել: Ընդ որում, դա կարող է, ճիշտ է,  հաղթանակ չբերել, բայց նաեւ` հաճելի անակնկալ լինել:

Զարուհի Փոստանջյանն էլ, իհարկե, իր առավելությունն ունի այս ընտրություններում: Գենդերային առավելություն: Կին քաղաքապետ ունենալը Երեւանն ավելի ժամանակակից կդարձներ Հայաստանն էլ կհայտնվեր աշխարհի շատ առաջատար երկրների շարքում: Սակայն միայն գենդերային առավելությունը քիչ է, պետք է նաեւ քաղաքական լուրջ թիմ, մարդկային մեծ ռեսուրս, իսկ Փոստանջյանի հիմնադրած կուսակցությունը ընտրությունների օրվա դրությամբ ընդամենը երկու ամսական է լինելու: