Գործելաոճ. ահաբեկում են նաեւ սփյուռքահայի

Տպագրվել է «Հայկական Ժամանակ» օրաթերթի՝ 2006 թվականի մայիսի 25-ի համարում

Հաճախ ենք ականատես լինում դեպքերի, երբ երկու սուբյեկտների միջեւ ծագած քաղաքացիական վեճերին միջամտում են իրավապահ մարմինների ներկայացուցիչները: Որպես կանոն, նման միջամտությունները ունենում են մեկ նպատակ` կողմերից մեկին պարտադրել ընդունել հակառակորդի պահանջները: Իսկ իրավապահներն այդ գործընթացում ստանձնում են ահաբեկողի դեր: Հակառակ կողմը կա՛մ ավելի բարձրաստիճան հովանավոր պետք է ներքաշի, կա՛մ էլ պիտի համաձայնի իրեն առաջարկվող պայմաններին: Նման մի դեպքի մասին տեղեկացանք վերջերս: Քաղաքացիական վեճը, որին այս տարեսկզբից միջամտել է նաեւ Աշտարակի դատախազությունը, ունի երեք տարվա վաղեմություն: Քաղաքացիական վեճի էությունը եղել է այն, որ ԱՄՆ-ից Հայաստան տեղափոխված Վարդգես Հագոփյանը դեռեւս 2003թ. փետրվարին աճուրդում գնել է Աշտարակ-Գյումրի մայրուղու Աղձքի գյուղի հատվածում գտնվող նախկինում «Սասուն-33» ՍՊԸ-ին պատկանած ռեստորանային համալիրը:

Աճուրդի կազմակերպիչը եղել է դատական ակտերի հարկադիր կատարման ծառայության Աշտարակի տարածքային կառույցը: Համալիրը աճուրդի է դրվել, որովհետեւ անշարժ գույքի նախկին տերը` «Սասուն-33» ՍՊԸ-ն, այն գրավադրած է եղել` 10 միլիոն 500 հազար դրամ վարկի դիմաց: ՍՊԸ-ն գումարը չի կարողացել մարել, ինչի արդյունքում գույքը դրվել է աճուրդի: Մինչ Հագոփյանի կողմից համալիրը գնելը, նույն գույքի մասով հրավիրված մեկ տասնյակից ավել աճուրդներ չեն կայացել` հայտերի բացակայության պատճառաբանությամբ: Արդյունքում ռեստորանային համալիրի մեկնարկային առաջին գինը եղել է 15 միլիոն դրամ, իսկ այն պահին, երբ անշարժ գույքը գնել է սփյուռքահայը, գույքը վաճառվել է 3 միլիոն 500 հազար դրամից մի փոքր ավել գնով: Հետագա իրադարձությունների հանգրվանը եղել են դատարանները:

Ռեստորանային համալիրի նախկին սեփականատերը պահանջել է անվավեր ճանաչել Հագոփյանին տրված սեփականության վկայականը: Երկու տարուց ավել ձգված քաղաքացիական այս վեճի ընթացքում կողմերը դատարանների դահլիճներում մեկը մյուսին մեղադրել են ստախոսության, բանավոր պայմանավորվածությունները խեղաթյուրելու մեջ: Դատական բոլոր ատյաններով անցնելուց հետո 2005թ. նոյեմբերի 18-ին ուժի մեջ է մտել վճռաբեկ դատարանի վճիռը, ըստ որի, ռեստորանային համալիրը Հագոփյանի սեփականությունն է, իսկ նախկին տերը պետք է այն ազատի, ինքնակամ այդ չանելու դեպքում վտարումը տեղի կունենա հարկադրաբար: Նոյեմբերի 29-ին թողարկվել է կատարողական թերթիկ: Այսքանով քաղաքացիական վեճը, կարելի է ասել, ավարտվել է, չնայած ռեստորանային համալիրը այդպես էլ չի անցել Հագոփյանի տնօրինության տակ:

Հագոփյանը մեզ հետ զրույցում ասաց, որ անցած տարվա վերջին իրեն հրավիրել են Աշտարակի դատախազություն` Արագածոտնի մարզի դատախազի ավագ օգնական Սեյրան Ազիզյանի մոտ: «Ըսավ՝ պարոն Հագոփյան, գույքի սեփականության կեսը պիտի տաս իրեն («Սասուն-33» ՍՊԸ-ի տնօրեն Տարոն Հակոբյանին-Վ.Հ.), ըսի՝ ինչի՞ տամ իրեն, գումարներն ո՞վ բերած է, ո՞վ առած է: Ասի՝ ոչ, նման բան չի ըլլա»,- Աշտարակի դատախազությունում տեղի ունեցած զրույցի մասին պատմում է սփյուռքահայը: Վ. Հագոփյանի խոսքերով, որոշ ժամանակ անց Ազիզյանի հետ տեղի է ունեցել նման եւս մեկ հանդիպում, որի ընթացքում ինքը կրկին անգամ հրաժարվել է ռեստորանային համալիրի սեփականության 49 տոկոսը տալ նախկին տիրոջը: Արդյունքում դատախազությունում արդեն սկսել են գործով «լուրջ» զբաղվել:

Ընթացիկ տարվա հունվարին հարուցվել է քրեական գործը` Քրեական օրենսգրքի 325 («Փաստաթղթերի կեղծում») եւ 314 («Պաշտոնական կեղծիք») հոդվածների հատկանիշներով: Ս. Ազիզյանը մեզ հետ զրույցում հրաժարվեց քրեական գործի եւ Հագոփյանի կողմից իրեն հասցեագրված մեղադրանքների վերաբերյալ մեկնաբանություններ տալ` ասելով, որ ընթանում է նախաքննություն, եւ ինքը չի կարող այդ առնչությամբ պարզաբանումներ տալ եւ անջատեց հեռախոսը: Սակայն բանն այն է, որ քրեական գործը հարուցված է «Սասուն-33» ՍՊԸ-ի գործունեության արդյունքում պետությանը պատճառված վնասի փաստի առիթով, այդ իսկ պատճառով էլ դատախազությունը որոշել է կալանք դնել «Սասուն-33» ՍՊԸ-ի գույքի վրա:

Բայց որպես ՍՊԸ-ի գույք, չգիտես ինչու, դատախազությունը ընկալել է ռեստորանային համալիրը, որը վաղուց արդեն աճուրդով վաճառվել է ուրիշի, եւ այդ վերաբերյալ առկա է ուժի մեջ մտած դատավճիռ: «Ինչ-որ շահ ունի, չգիտեմ, գուցե համալիրի կեսը իրեն են խոստացել կամ գումար են տվել»,- Արագածոտնի մարզի դատախազի ավագ օգնական Սեյրան Ազիզյանի շահագրգռվածությունը այսպես է պարզաբանում Հագոփյանը: Մի խոսքով, այս պատմության ողջ հմայքը հենց դատախազության ստանձնած գործառույթն է, որը օրենքի տեսանկյունից անհասկանալի է: Բայց երբ տեղի ունեցածին մոտենում ենք հաշվի առնելով հայկական իրողությունը, ամեն ինչ դառնում է պարզ եւ հասկանալի: Ի դեպ, ըստ ՀՀ օրենսդրության, ԴԱՀԿ-ն կաշկանդված չէ դատախազության գործողություններով եւ պետք է միջոցներ ձեռնարկի վճռի կատարման համար, ինչը տեղի չի ունեցել:

Հ.Գ. Չենք բացառում, որ դատախազության կողմից այսօրինակ շորթման փորձը կապ ունի Միասնության ծառատունկի հետ: Թերեւս, նաեւ այսպիսի մեթոդներով է այդ ծառատունկը հովանավորվում: Բայց ազգի հըմար ա էս ամեն ինչը: 

Վահագն Հովակիմյան