Լայն մայթերից գյումրեցիների ախորժակն էլ է լայն բացվում (լուսանկարներ)

«Գյումրու ամենավատ սովորություններից, ավանդույթներից մեկն է, որ մայթեր չեն սիրում, անպայման ուզում են մայթերը զավթել»: Ձեւակերպումը Գյումրու քաղաքապետարանի գլխավոր ճարտարապետ Հենրիկ Գասպարյանինն է: Հստակ է ասում, եւ, որ ամենակարեւորն է, ճիշտ է ասում: Վաղուց արդեն գաղտնիք չէ, որ Գյումրիում զավթված են բոլոր մայթերը: Դրանց հիմնական մասը կառուցապատված են: Սրանք այն դեպքերն են, երբ քաղաքի կենտրոնական հատվածներում խանութների ու սրճարանների սեփականատերերը «թաքուն» շինարարություն են արել, հետո քաղաքապետարանը դրանք «հայտնաբերել» է որպես ապօրինություն, տուգանել եւ դրանք դարձել են օրինական միավորներ:

Զավթումների հաջորդ տարբերակն առանց կառուցապատումների է: Երբ առեւտրականներն իրենց արկղերը, խանութպաններն էլ խանութում վաճառվող ապրանքատեսականին են դուրս բերում եւ շարում մայթի երկարությամբ ու լայնությամբ՝ հետիոտնի համար թողնելով մեկ ոտքի ճանապարհ միայն: Այս խնդիրների լուծումը Գյումրու քաղաքապետարանի պարտականությունն է: Տարիներ շարունակ, սակայն, կառույցն այն կարգավորել ի վիճակի չէ:

Այս պահին նոր ու ազատ լայն մայթ է կառուցվում Կումայրի պատմական միջուկի Շիրազի փողոցում: Արդյո՞ք դրանք եւս չեն զավթվի քաղաքացիների կողմից: «Թույլ չենք տա»,- ՀԺ-ի հարցին վստահ պատասխանեց Գյումրու քաղաքապետարանի գլխավոր ճարտարապետը: Բայց թե ինչպե՞ս են թույլ չտալու, չմանրամասնեց: Չի բացառվում, որ մի օր էլ այդ լայնացված մայթերի վրա տաղավարներ ավելանան, էլի «թաքուն» կառուցվեն ու «պատահաբար հայտնաբերվեն», դառնան օրինական: Բայց Շիրազի փողոցի մայթերն ինքնակամ չեն լայնացվել: Դրանք փողոցի հաշվին են արվել, որ զբոսաշրջիկները քայլելու, պատմական միջուկին ծանոթանալու, լուսանկարվելու եւ այլ հնարավորություններ ունենան:«Մտածված է արվել, հաշվի առնելով այն, որ դա տուրիստական կենտրոն է լինելու, իսկ տուրիստական կնտրոնում պետք է մարդիկ ոտքով շրջեն, հանգստանան եւ էդ ճարտարապետական միջավայրի մեջ իրենց հանգիստը վայելեն: Նմանատիպ պատմական քաղաքներում, աշխարհում ընդունված է, որ ընդհանրապես տրանսպորտն էլ են դուրս բերում կենտրոններից, կամ ոտքով են, կամ հեծանիվով ու կառքով: Մեր նպատակը հենց դա է եղել, որ մենք ավելի շատ մարդկանց մայթերով շարժվելու հնարավորություն տանք: Մայթերի վրա կարող է ժամանակավոր սրճարաններ կազմակերպվեն, այլ միջոցառումներ լինեն: Փողոցում կլինեն միայն տարածքում ապրողների մեքենաները: Էնտեղ երթեւեկություն կազմակերպելու համար չէ: Մեր վերջնական նպատակը դա է»,-ՀԺ-ի հետ զրույցում ասաց ճարտարապետը:Հնարավո՞ր է արդյոք խոսքը գործի վերածել, եւ մայթերը պահել անառիկ, եւ փոխադրամիջոցների շարժ չունենալ: Հարցից նեղսրտեց քաղաքապետարանի պատասխանատուն: «Իհարկե, հնարավոր կլինի, ինչու՞ չէ, ցանկության հարց է: Ինչպե՞ս է, որ մյուս քաղաքներում կազմակերպվում է, մենք չե՞նք կարող կազմակերպել, ումի՞ց ենք պակաս»,-ասաց Հենրիկ Գասպարյանը:

Ստացվում է՝ մյուս փողոցների ու մայթերի հարցում խնդիրը կարգավորելու ցանկություն չկա ընդամենը, թե չէ հնարավորություն՝ որքան ուզես: Թե ումի՞ց են ավել ու պակաս, ճարտարապետի հնչեցրած հարցը պատասխան ունենալու դեպքում առավել հետաքրքիր կլիներ: Այլ քաղաքներին մի կողմ թողնելով՝ պետք է ընդամենը ընդգծել՝ Գյումրին նորմալ մայթեր չունի, եղածներն էլ առեւտրականների ու խանութպանների սեփականությունն են վաղուց: Մասամբ փաստաթղթավորված, մասամբ՝ դե յուրե: Քաղաքապետարանն ամեն ինչ տեսնում, ամեն ինչ լսում է: Մայթերն էլ առեւտրականներից չի ազատագրում, որ անեծքի բաժին չդառնա:

Բայց Շիրազի հարցում խոստանում են ուշադիր լինել: Տարածքից շինաշխատանքների ժամանակ հողի հաստ շերտի տակից հայտնաբերված եւ մեքենաներով տեղափոխված գրանիտե սալիկներն այստեղ չեն օգտագործվի: Հենրիկ Գասպարյանն ասաց՝ այլ փողոցներում դրանք կշարեն: Բայց այնպես էլ չէ, որ Շիրազը կարմիր ասֆալտ կունենա, ինչպես որ նախապես էր հայտարարվել: Կարմիր ասֆալտ քաղաքապետարանը չի գտել, եթե լիներ էլ պահել, շահագործելն էր դժվար: Դրա համար էլ փողոցը կասֆալտապատվի, խաչմերուկներում էլ սալիկներ կշարվեն: Տարածքում նաեւ լուսավորություն կապահովվի, կդրվեն նստարաններ: Ներկա պահին մայթերն ու կոմունիկացիոն համակարգերն են կառուցվում:

700 մետր երկարություն ունեցող փողոցը նախատեսվում է շահագործել հունիսի վերջին: