Դերասանուհի Լուիզա Ղամբարյանի համար տարին կսկսվի պրեմիերաներով

Հրաչյա Ղափլանյանի անվան դրամատիկական թատրոնի դերասանուհի Լուիզա Ղամբարյանի համար տարին կսկսվի նոր պրեմիերաներով: Այս պահին դերասանուհին մասնակցում է «Տրամվայ ցանկություն» ներկայացման փորձերին, որը դրամատիկականում առաջին անգամ հանդիսատեսի դատին կներկայացվի փետրվարի տասներկուսին:

- Այս պահին ի՞նչ բեմադրության եք պատրաստվում եւ ինչ սերիալներում եք նկարահանվում:

- Գարնանը մեկ այլ պրեմիերա է սպասվում հանդիսատեսին, Ժան նշանյանի հիմնադրմամբ «Եկեք անկեղծ խոսենք» բեմադրությունը, Արթուր Ութմազյանի հետ պատիվ ունեմ խաղալու:

Հանրային հեռուստատեսությամբ եթեր հեռարձակվող «Բացիր աչքերդ» հեռուստասերիալում եմ նկարահանվում այս պահին: Կա եւս մի հեռուստասերիալ, որը Արմենիա պրեմիումով է եթեր հեռարձակվելու:

- Կա՞ մի ներկայացում կամ ֆիլմ, որում կուզենայիք գլխավոր հերոսուհու կերպարը մարմնավորել:

- Այդ իմաստով ես բախտավոր դերասանուհի եմ, որովհետև ինձ բախտ է վիճակվել գրեթե միշտ մարմնավորել գլխավոր հերոսուհու կերպար: Դերասանի համար շատ ավելի կարևոր է, թե իր ասելիքն ինչպիսին է, ինչ կերպար է մարմնավորում: Կարող է լինել երկրորդական, կամ փոքրիկ դեր, բայց այնքան խոսուն, աշխատատար և հանդիսատեսի համար տպավորիչ, որ շատ ավելին լինի, քան կենտրոնական գլխավոր դերը:

- Մի անգամ, խոսելով իրականության արատավոր բարքերից, հարցազրույցներից մեկում ասել էիք, որ ինչպես մարդկանց միջանձնային հարաբերություններում, այնպես էլ աշխարհաքաղաքական շատ հարցերում ձեզ շատ բան դուր չի գալիս և դա կարող է ձեզ հունից հանել. կասե՞ք խոսքն ինչին է վերաբերվում:

- Այսօր հատկապես վիրտուալ տիրույթում ինձ բարկացնում և զարմացնում է դատավորի կամ ուսուցչի դեր ստանձնած հայ հասարակության պահվածքը: Իրավիճակից անտեղյակ, իրենց իրավունք են վերապահում բոլորի և ամեն ինչի մասին գնահատականներ տալ: Շատ բան կարելի է շտկել մեզանում, իսկ մենք ինչպես ենք վարվում մարդու հետ, ինչպես ենք շողոքորթում վերադասներին, ինքներս ինչպիսին ենք: Ոսկեղենիկ հայերենով ճոռոմ-ճոռոմ բաներ են ասում:

- Երևանի մասին խոսելիս միշտ ասում եք «իմ քաղաքը, իմ մանկությունը»: Ի՞նչ է փոխվել Ձեր մանկության քաղաքում այսօր:

 - Այսօր իմ քաղաքում արատավոր երևույթներն են շատացել, բայց միևնույն է, դրանց կողքին կան շատ լավ բաներ: Եթե համեմատում ես աշխարհի այլ քաղաքների հետ, մեր քաղաքն ունի իր առավելությունը շատ ու շատ հարցերում: Երևանին վերաբերվելը կենսակերպ է, զգացմունք է, իսկ եթե այն քոնն է, դու սիրում ես ինչ էլ որ լինի, բոլոր վատ կողմերով: Եթե այսօր Երևանի ծայրամասերում բնակչությունը վատ իմաստով կտրուկ տարբերվում է, դա մեր մեղավորությունն է:

 - Մամուլում ձեր մասին գրել էին, «16 տարեկանում նա ստացավ իր առաջին աշխատավարձն ու տվեց մայրիկին, որպեսզի գնումներ անի պահածո պատրաստելու համար»: Խոսեք մի փոքր այդ մասին, ինչ կյանքով եք ապրել, հե՞շտ է տրվել ձեզ ամեն ինչ, թե՝ ոչ:

- Ինձ հեշտ է տրվել: Ծայրահեղ բաների միջով չեմ անցել: Բոլոր այն դժվարությունները, որ կան, դա կա ցանկացած մասնագիտությունում, ցանկացած գործում:

- Սոցիալական ի՞նչ խնդիրներ եք տեսնում այսօր Հայաստանում, ի՞նչ հիմնական դժվարությունների է հանդիպում արվեստագետն այստեղ, ի՞նչ խոչընդոտներ կան:

 - Ընդհանուր երկրի սոցիալական վիճակն անդրադառնում է տարբեր բնագավառներում գործ ունեցող մարդկանց վրա, ինչու չէ, նաև թատրոնի: Դժվար է միայն թատրոնում աշխատելով նորմալ ապրել, կամ ապրել, դրա համար գոյություն ունեն այլ ծրագրեր, դերասանները շատ-շատ են աշխատում:

Այսօր քիչ թե շատ շնորհքով դերասանները գրեթե բոլորը զբաղված են: Իհարկե, այստեղ էլ կան աստիճաններ, տեղեր, յուրաքանչյուրը իր հոնորարով, իր վաստակով:

Բայց գրեթե միշտ դերասանը պետք է այլընտրանք ունենա, կողքից սերիալներում նկարահանվի, կամ այլ միջոցառումներ անի: Թատրոնի վրա դա այնքանով չի անդրադառնում, որ ունենք տարբեր ժանրի ներկայացումներ և հանդիսատեսի պակաս գրեթե չենք ունենում, անգամ եթե հասարակության սոցիալական վիճակը ծանր է:

 - Դուք մեքենա վարու՞մ եք: Եթե տեղյակ եք, ապրիլի 1-ից հետո կարգելվի աջ ղեկով  մեքենաների ներմուծումը, իսկ մինչ այդ արդեն աջ ղեկով մեքենա ունեցողները կարող են ազատ շահագործել դրանք, ինչպե՞ս եք վերաբերվում այս հարցին:

- Ես վարում եմ, բայց իմ մեքենան ձախակողմյան է: Իրավիճակին և խնդիրն լավ չեմ տիրապետում, կդժվարանամ պատասխանել այդ հարցին:

                                                                                                         Աղունիկ Հովհաննիսյան